เหลียงจื่อเพ่ยและฉินอันจวินเลี่ยงการดูตัวมาหลายครั้ง และครั้งนี้พวกเขาถูกหลอก
ใช่ไม่ผิด เพราะท่านป้านัดพวกเขาที่ร้านปี้เหยาพวกเขาจึงรีบรับปากโดยไม่ทันได้ไตร่ตรองดูว่าแท้ที่จริงแล้วนี่ไม่ใช่การกินข้าวธรรมดาของครอบครัว แต่เป็นการนัดอีกครอบครัวนั่นคือ ท่านหญิงชิงหนิงละรั่วอ๋องมารับประทานอาหารด้วยกัน
ภายในโต๊ะอาหารเหมือนจะเต็มไปด้วยความครื้นเครงเว้นเสียแต่สองบุรุษที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่นั่งแข็งเป็นหินไม่ตอบโต้สิ่งใด เว้นเสียแต่เจ้าของร้านอาหารปี้เหยา อย่างปี้ถังและอินเหยาผลัดกันยกอาหารมาในห้องรับรองพิเศษ พร้อมกับรอยยิ้มพราวระยับ ราวกับว่าแผนที่พวกนางทำไว้สำเร็จแล้ว
“อาเพ่ย เจ้าก็ถึงวัยแต่งงานแล้ว ท่านหญิงชิงหนิงก็รู้จักกันมามานานไม่สู้...” หงอิงเพ่ยพูดเว้นระยะเพื่อดูปฏิกิริยาของเด็กทั้งสองคน แต่ทว่าสายตาของบุตรชายกลับมองไปที่บุตรบุญธรรมอีกคนของฮูหยินฟู่ที่กำลังขบขันบางสิ่ง
นางจึงเปลี่ยนใจ
