ในเช้าวันรุ่งขึ้น สตรีตระกูลฟู่ทุกคนต่างมีดวงตาลึกโหลวกันทุกคน ไม่ใช่แต่ฟู่อินเหยาเท่านั้น ทำเอาบิดาอย่างแม่ทัพฟู่กับมารดาอย่างไป๋เฟิ่นโยว่เป็นกังวล
“พวกเจ้าไม่สบายกันใช่หรือไม่ เหตุใดขอบตาคล้ำพร้อม ๆ กันเช่นนี้”
สามสตรีที่ไม่ได้หารือกันมาก่อนมองแลกสายตากัน ก่อนจะส่ายหน้าเป็นคำตอบ
“มะ...ไม่มีอะไรเจ้าค่ะ” ตอบพร้อมกันสามคน ทั้งยังเป็นคำตอบเดียวกัน ดวงตาที่ผ่านโลกมานานอย่างฟู่ลีหยวนหรี่ลงจับผิดทันที
“มีอะไรจะสารภาพหรือไม่” เมื่อบิดาเค้นสอบ สองสตรีที่เกรงกลัวบิดาอยู่แล้วจึงก้มหน้ากินโจ๊กในถ้วยทันทีอย่างไม่กล้าสบตา มีเพียงพี่ใหญ่เท่านั้นที่ทำไขสือเก่งที่สุด
“ท่านพ่ออย่าสนใจพวกข้าเลย ก็แค่ทำงานหนักกับคิดเรื่องกิจการของสกุลฟู่เล็กน้อยเท่านั้น” ตอบเสร็จแล้วก็ก้มตักโจ๊กขึ้นเป่า ก่อนจะกินได้อย่างหน้าตาเฉย
ฟู่ลีหยวนหรือจะไม่รู้เจ้าพวกเด็กแสบ ต้องวางแผนอันใดกันอยู่แน่นอน ที่เจ็บใจคนของเขาทั
