ในเรือนพักรับรองในจวนรุ่ยอ๋อง บัดนี้มีสามสตรีที่นั่งเย็บปักถักร้อย ทั้งนั่งจิบน้ำชากินขนมกันอย่างมีความสุข
คุณหนูห้าแห่งตระกูลฮันได้ปรับความเข้าใจกับอินเหยา จนไม่คิดติดใจเอาความกันแล้ว เพราะทุกอย่างที่เกิดขึ้นอินเหยามิใช่ต้นเหตุ แต่ทว่ามันขัดขวางเวลาที่รุ่ยอ๋องอยากใช้ร่วมกับฮันซู่ลี่ต่างหาก
“อินเหยา เจ้าควรกลับไปบ้านได้แล้ว นี่ก็จากมาหลายวัน บิดาเจ้าคงจะเป็นห่วง”
อินเหยามองหน้ารุ่ยอ๋อง บุคคลที่ช่วยนางปกปิดที่หลบภัยให้ออกปากไล่จากจวนรุ่ยอ๋อง พร้อมกับหรี่ดวงตาจับผิดจนรุ่ยอ๋องต้องเสมองไปทางอื่น
“เอ๊ะ...คุณหนูห้าท่านก็มาถือศีลก็นานแล้วเช่นกัน หากกลับพร้อมข้าดีหรือไม่ ตระกูลฮันจะได้ไม่คลางแคลงระแวงสงสัย” ปากคุยกับคุณหนูห้า แต่สายตามองไปยังรุ่ยอ๋องอย่างเป็นต่อ
“ก็ได้...เจ้าอยู่ไปเลย อยู่ไปยันผมขาวข้าก็ไม่ว่า” รุ่ยอ๋องกล่าวยังประชดประชันเจ้าเด็กแสบ
เมื่อไม่ได้ดั่งใจ รุ่ยอ๋องจึงออกจากศาลา
