บ้านที่เคยสงบก่อนหน้านี้เกิดเสียงโวยวายขัดใจขึ้นอีกครั้งเมื่อได้รู้ข่าวจากแม่ว่าหาผู้หญิงที่ต้องการได้แล้ว ให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเตรียมตัวเตรียมใจสำหรับงานแต่งที่จะเกิดขึ้นเร็ว ๆ นี้ไว้เลย
“แม่ครับ” เสียงโอดครวญของบูมดังขึ้นอย่างคนหมดแรง เขาอุตส่าห์สบายใจว่าคงไม่หาได้ง่าย ๆ ใช้ชีวิตกับความเบื่อหน่ายที่ไม่ได้ออกไปไหนให้ชิน
แต่สุดท้าย
“บูมรับปากแม่แล้วนะว่าจะยอม” ทวงสัญญาลูกชายที่เธอเคยบอกไว้ตั้งแต่แรก “อีกอย่างบูมก็จะได้อิสระกลับคืนมานะลูก อยากออกไปไหนก็ได้”
“ถึงแบบนั้นก็เถอะ” แต่เขาไม่อยากแต่งงาน ไม่พร้อมแต่งงาน
“ว่าที่เมียลูกสวยนะ แม่สแกนมาแล้ว” บอกไปแล้วว่าลูกหลานใคร เผื่อลูกชายเคยเห็นหน้าคร่าตาเพราอยู่หมู่บ้านเดียวกับเพื่อนสนิทอย่างธีร์
“สวยก็ใช่ว่าจะถูกใจบูมนี่” เรื่องสวยเขาไม่เถียงหรอก เจอกันครั้งล่าสุดดึงดูดสายตาเขาไม่น้อย แต่พอจะต้องแต่งเป็นเมียมันมีเรื่องนิสัยด้วย
แล้วตอนน
