หลังจากงานแต่งผ่านไปเพียงสี่วัน เป็นเวลาแสนสั้นสำหรับการปรับตัว แต่ใยไหมก็พยายามต่อไปแม้จะยังไม่คุ้นชินนัก ซึ่งก็เป็นไปได้ด้วยดีทีละขั้นโดยเฉพาะกับพ่อปู่แม่ย่า
และที่สำคัญกว่านั้นคือพรุ่งนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของบูมกับใยไหมนั่นเอง
“พรุ่งนี้ตื่นแต่เช้านะ แม่จะพาไปถวายจังหันที่วัด” เจ๊แอ๋วบอกลูกชายกับลูกสะใภ้ขึ้นหลังอาหารมื้อเย็นที่ร่วมวงกันจบลง
“ตอนเย็นบูมไปกินเหล้ากับเพื่อนนะ” เมื่อได้โอกาสก็ขอแม่ออกไปทันที ตั้งแต่รถล้มก็มีแค่คืนปีใหม่เท่านั้นที่ได้ออกไปร่วมวงกับเพื่อน ผ่านมาก็ต้องรอจนได้แต่งเมีย
แต่งมาได้เกือบอาทิตย์แล้วยังไม่ได้ออกไปไหน พอดีกับพรุ่งนี้วันพิเศษเหมาะแก่การออกไปร่วมวงมาก
“ก็พาเพื่อนมากินที่บ้านสิ” ทำเหมือนหน้านั้นแม่อย่างเธอก็ไม่มีปัญหา
“ก็อยากออกไปข้างนอกบ้างนี่” เริ่มงอแงเพราะอยู่แต่บ้านจนเบื่อแล้ว “อีกอย่างแม่ให้บูมแต่งงานเพื่อให้ทุกอย่างดีขึ้น ถ้าแต่งแล้วยังต้องอ
