สองคืนกับการแยกกันอยู่ แต่เช้าวันที่สามใยไหมก็ยังกลับมาที่ร้านในตอนเช้าเหมือนเมื่อวาน เธอขึ้นไปเตรียมอาหารเช้าไว้ และลงไปเรียนรู้งานกับแม่ย่าเหมือนเดิม
แต่สิ่งที่ต่างไปจากเดิมคือวันนี้บูมไม่ได้เข้ามาใกล้เธอ เขาลงมาช่วยงานช่วงสายแก่ ๆ ต่างคนทำนั่นทำนี่ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวหรือพูดคุยกันแม้แต่คำเดียว
เป็นอยู่แบบนั้นทั้งวันจนถึงช่วงเย็นที่ใยไหมกลับขึ้นไปเพื่อเตรียมอาหารเย็นไว้ให้พ่อปู่แม่ย่า
เธอจัดการทุกอย่างเรียบร้อย ตักกับข้าวใส่ถุงร้อนเพื่อกลับบ้านยายเหมือนเมื่อวาน แต่พอเดินไปที่ราวแขวนกุญแจ กลับไม่เห็นกุญแจรถที่เธอใช้
เมื่อเช้าตอนขึ้นมาทำข้าวเช้าก็แขวนไว้ตรงนี้ปกติ ทุกครั้งหลังใช้เสร็จเธอเก็บไว้ที่เดิมตลอด ไม่มีหลงลืม ไม่มีวางไว้ตรงอื่นก่อนเด็ดขาด
แล้วเธอจะถามหาจากใครได้ ที่นี่ไม่ใช่บ้านเธอ ไม่ใช่ของเธอ บางครั้งสิ่งที่เธอหยิบยืมใช้ พอไม่อยู่ที่เดิมให้ใช้ เธอก็เกรงใจและไม่กล้าจะทวงถามเพื่อ
