เช้าวันใหม่มาเยือนอย่างรวดเร็วที่ที่ใยไหมพึ่งนอนไปไม่กี่ชั่วโมงด้วยซ้ำ ตื่นมาดวงตาเลยค่อนข้างบวมช้ำ แต่ก็ออกมาทำหน้าที่ของตัวเองเหมือนตอนอยู่กับยายเมื่อก่อน
“ทะเลาะกับผัวเหรอ” ยายลำดวนที่ถูกหลานสาวปลุกให้เปิดประตูตอนกลางคืนไม่ได้ถาม
เช้ามาเห็นหลานตื่นทำนั่นทำนี่จนเสร็จ แต่ก็ยังไม่มีท่าทีจะกลับเลยอดถามไม่ได้
“เปล่าจ้ะ” ไม่ได้ทะเลาะ เธอกับเขาไม่ได้อยู่ในความสัมพันธ์ที่จะใช้คำว่าทะเลาะกันได้
จะมีก็แต่ความน้อยใจฝ่ายเดียวที่เกิดขึ้นกับเธอเท่านั้น
และก็ต้องรอเวลาหายเอง
“แล้วเมื่อไหร่กลับไปช่วยงานแม่ผัวเอ็ง สายแล้วนี่” ไม่อยากเซ้าซี้ ยังไงหลานก็โตแล้ว มีผัวมีครอบครัวแล้ว ถ้าไม่อยากพูดก็ไม่ถาม
“วันนี้หนูอยากอยู่ทอผ้า” ยังไม่พร้อมกลับไป ถึงจะบอกว่าต้องหายเอง แต่ขอสักวันเถอะ
“อยากอยู่ก็อยู่ แต่พ่อแม่ผัวเองเขาใจดี ทำอะไรก็ต้องรู้จักเกรงใจเขา” ไม่ได้ไล่ แต่ก็ไม่ลืมเตือนเผื่อหลานจะอยู่ยาว
“จ้
