เช้าวันใหม่มาเยือนในฐานะสะใภ้วันแรกของใยไหม เธอตื่นขึ้นมาแต่เช้าเป็นกิจวัตรของตัวเองอยู่แล้ว และยิ่งมาอยู่บ้านพ่อแม่ผัวยิ่งทำให้เธอที่ยังไม่รู้และไม่คุ้นชินกับอะไรต้องรีบเร่งจัดการตัวเองแล้วลงไปชั้นสอง อย่างน้อยก็รู้ว่าครัวอยู่ตรงไหน หุงหาอาหารไว้ก่อนอย่างอื่นค่อยรอแม่เขาบอกสอนอีกที
“ตื่นเช้าจังเลยนะ” เจ๊แอ๋วที่ปกติตื่นเช้าอยู่แล้ว กำลังยืนซาวข้าวเพื่อหุงหันไปทักลูกสะใภ้ขึ้น
“มีอะไรให้หนูช่วยบ้างจ๊ะ” ส่งยิ้มบาง ๆ ให้แม่ผัวก่อนจะเข้าไปถามไถ่
“ล้างผักให้แม่แล้วกัน วันนี้จะทำผัดผักกับต้มจืด”
“...” ได้รับคำสั่งแล้วก็หยิบจับอย่างคล่องมือ
“งานบ้านเช้าไม่มีอะไรมาก แค่หุงข้าวทำกับข้าวไว้” เริ่มสอนงานลูกสะใภ้ตัวเอง “ส่วนร้านค้าเปิดเจ็ดโมง ปิดห้าโมง
เธอไม่ได้เข้มงวด วันไหนตื่นก่อนก็จะทำเอง วันไหนลูกสะใภ้ตื่นเร็วก็ค่อยผลัดกันทำ
“ถ้างานร้านว่างก็ค่อยขึ้นมาทำงานบ้านอื่น ปัดกวาดหรือซักเสื้อผ้าได้
