บทที่ ๓๑ เป็นห่วง

1695 คำ

ใกล้ถึงเวลานัดหมายบูมกับกลุ่มเพื่อนก็มาเตรียมตัวรอ ซึ่งวันนี้เขาไม่ลืมพาตุ๊กตาซ้อนท้ายรถมาด้วย จอดรวมกลุ่มกันคนละฝั่งสนามกับอีกฝ่าย และพอมองไปเห็นเห็บหมัดก็บังเอิญว่ามันมองเมียเขาพอดี “นั่งรอที่อัฒจันทร์ ห้ามไปไหน” ยกยิ้มุมปาก หันไปพูดกับเมียแล้วกดจูบที่กระหม่อมอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ “จ้ะ” ทำตัวไม่ถูกเท่าไหร่ที่ทำอะไรแบบนี้ต่อหน้าคนเยอะแยะ แต่ก็ตอบรับก่อนจะขึ้นไปนั่งที่อัฒจันทร์ ไม่ได้มีแค่เธอคนเดียว มีกลุ่มผู้หญิงและผู้ชายจากในและต่างหมู่บ้านอยู่ด้วยประปราย ตามประสาวัยรุ่นที่มักออกมารวมตัวยามเย็น หญิงออกมาเช็กเรตติ้ง ชายออกมาหว่านเสน่ห์ เป็นทั้งความน่ารักและความอันตรายไปในตัว ชายหนุ่มวัยไล่กันกว่ายี่สิบสองชีวิตลงสนามบอลโรงเรียนเมื่อถึงเวลา แต่ละคนกระจายไปตามจุดของตัวเอง กองหน้า กองหลัง และผู้รักษาประตู และมีกรรมการที่เป็นวัยรุ่นอีกหมู่บ้านไม่ได้ลงเล่น ก่อนทีมบูมจะเป็นฝ่ายเปิดส่งบอ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม