“แล้วพี่บูมชอบหนูบ้างไหม” อาจเพราะอารมณ์ต่าง ๆ ในตอนนี้ บวกกับสิ่งที่เขาทำอย่างดี มันทำให้สิ่งที่เธออยากถามแต่ไม่ถามมาตลอด ดังขึ้นพร้อมกับมองหน้าเขาอย่างรอคำตอบด้วยความคาดหวัง “...” บูมมองหน้าคนถามที่ไม่ให้เขาตั้งตัวจนเผลอชะงักไปนิดหน่อย เล่นเอาใจคนรอกระตุกแป้วทั้งเพราะลุ้นและกลัว ไม่อยากให้การคิดเข้าข้างตัวเองเป็นแค่การเข้าข้างตัวเองแล้ว อยากให้เป็นเรื่องจริง “ไม่ชอบเมียแล้วให้ชอบใคร” พอเห็นแววตากังวลจนเครียดของเธอก็ทำให้บูมยอมตอบออกไป ไม่รู้สึกอะไรก็ไม่มีหัวใจแล้ว ไม่ต้องเรียกคนหรอกแบบนั้น แต่งงานมานอนเอาทุกวัน อยู่กินกันทุกคืน เมียแต่งนะเว้ย เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต เป็นคนในครอบครัวไปแล้ว ไม่รู้สึกอะไรกับเมียแล้วให้รู้สึกกับหมาที่ไหนล่ะ “ชอบหนูมากไหม” ได้คำตอบที่พอใจหัวใจดวงน้อยก็เต้นแรงอย่างตื่นเต้น ใบหน้าแดงขึ้นกว่าเก่า ถามต่ออย่างไม่อยากยอมแพ้ “ได้คืบเอาศอก” อย่าถามเยอะ