หมับ! เด็กชายอนัฐที่เขย่งเท้าเพื่อหยิบกล่องของเล่นที่สูงกว่าตัวทำให้กล่องที่เขาใช้มือปัดๆ เคลื่อนตัวจากชั้นจนมันตกลงมาเกือบกระแทกหน้าเด็กชายอนัฐ แต่โชคดีที่อัญญากับเด็กชายอชิราอยู่ใกล้พอดี นั่นจึงทำให้อัญญาขยับมาคว้ากล่องและใช้อีกมือประคองแผ่นหลังเล็กของเด็กชายอนัฐไว้ได้ทัน
“ระวังหน่อย” คำพูดง่ายๆ แต่น้ำเสียงของคนเป็นแม่ที่ติดนิสัยพูดกับลูกดังออกมาบอกเด็กชายของอนัฐ
“.....” เด็กชายอนัฐเม้มปากแน่นอย่างรู้สึกแปลกๆ กับสิ่งที่เกิดขึ้น
แม้เขาจะไม่ชอบหน้าเด็กชายอชิราที่เคยต่อยเขา แต่ไม่รู้ทำไมเขาถึงรู้สึกดีกับแม่ของเด็กชายอชิราแบบนี้ เขาอยากได้แม่ที่ใจดีและอ่อนโยนแบบนี้บ้าง
“นายควรรู้จักขอบคุณบ้าง” เด็กชายอชิราที่เห็นเด็กชายอนัฐยืนมองหน้าแม่เขาเงียบก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง เพราะครั้งก่อนทำผิดก็ไม่ขอโทษ ครั้งนี้แม่เขาช่วยแล้วยังไม่ขอบคุณอีก
“ถ้าจะหยิบอะไรที่สูงๆ รอพ่อก่อนนะ อย่าหยิบเองอ
