มือตวัดพู่กันลงสี หูรับฟังเสียงพูดคุยและเสียงหัวเราะดังขึ้นเป็นระยะๆ ของลูกและสามี ปากประดับรอยยิ้มมีความสุขโดยไม่สามารถปกปิดได้
เมื่อก่อนเธอเคยคิดว่าการเลี้ยงด้วยตัวเองและทุ่มเททุกอย่างให้กับเขาทำให้เขาไม่ขาดและมีความสุขได้ ซึ่งผลที่ออกมาแน่นอนว่าเขามีความสุขจริง เพียงแต่ตอนนี้เธอได้คำตอบแล้วว่าสิ่งที่เธอคิดนั้นไม่ได้ถูกเสมอไป เพราะภาพที่ลูกชายได้อยู่กับพ่อของตัวเองมันทำให้เธอรู้แล้วว่าเขาสามารถมีความสุขได้มากกว่าที่ผ่านมา
ลูกชายที่แม้จะเด็กแต่เพราะความคิดความอ่านโตกว่าเด็กวัยเดียวกันจึงพยายามทำให้ตัวเองเข้มแข็งและอยากปกป้องแม่อย่างเธอที่เป็นผู้หญิง เพียงแต่ตอนนี้ที่เขารู้ว่ามีพ่อที่เข้มแข็งกว่า ปกป้องแม่ของเขาได้ อีกทั้งปกป้องเขาได้ สุดท้ายเด็กน้อยก็คือเด็กคนหนึ่งที่มีการงอแงเอาแต่ใจอย่างที่ปกติเขาทำกับเธอนับครั้งได้
การตัดสินใจกลับมาใช้ชีวิตครอบครัวอีกครั้งไม่รู้ว่ามันจะสวยงามกว่าตอน
