อาหารมื้อเย็นที่ควรจะเป็นไปด้วยความสุขของครอบครัวมันกลับพังลงไปเมื่อเสียงหัวเราะและพูดคุยที่เกิดขึ้นมันกลับเป็นของอัญญากับอคินและเด็กทั้งสอง จากตอนแรกที่อรัญคิดว่าอคิราเป็นส่วนเกิน ตอนนี้มันกลับทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองเหมือนส่วนเกินซะมากกว่า ส่วนเกินที่ทำเพียงนั่งมองอัญญากับอคิราดูแลเด็กทั้งสองราวกับพ่อแม่ลูก ส่วนเขาคือพ่อบ้านที่คอยดูแลความเรียบร้อย
“ฟู่ว!” อรัญพ่นลมหายใจออกมาอย่างอัดอั้นก่อนจะคีบอาหารทะเลใส่ถาดเต็มไปหมดและยกไปวางที่โต๊ะก่อนจะเดินเข้าบ้านไปอย่างทำอะไรไม่ถูก
แต่จะให้เขาอยู่ไปเพื่ออะไร อยู่เพื่อดูการเข้ากันได้ดีของอัญญา อคิราและเด็กทั้งสองที่เป็นลูกของเขาหรอ เขาตั้งใจพาครอบครัวมาเที่ยวเพื่อสร้างความทรงจำและความผูกพันที่ดีต่อกัน และมันก็เป็นไปได้ ด้วยดีเมื่อเด็กน้อยได้อยู่ด้วยกันก็เริ่มจะเข้ากันได้ เล่นกันได้ พูดคุยกันได้ แทนที่ตอนนี้พ่อแม่อย่างเขาจะนั่งแกะอาหารแบ่งให้ลูกทั้
