หัวใจของหญิงสาวสั่นไหวกับคำพูดนั้น น้ำตาที่ไหลออกมาไม่ใช่เพราะความทุกข์เพียงอย่างเดียวอีกต่อไป แต่เพราะอบอุ่นที่มีคนเห็นค่าความเสียสละของเธอ
ปุณณ์ค่อยๆ ดึงเธอเข้ามาซบกับอกตัวเอง โอบกอดไว้แน่นท่ามกลางเสียงน้ำไหลและสายลมอ่อนๆ
สำหรับเขานี่ไม่ใช่แค่การกอดเพื่อปลอบโยน แต่เป็นการสัญญาเงียบๆ ว่าต่อจากนี้ไป เขาจะไม่ยอมให้ผู้หญิงคนนี้ต้องเจ็บปวดเพียงลำพังอีก
เสียงน้ำตกยังคงดังคลอเป็นท่วงทำนองธรรมชาติ จันทร์เจ้าซบอยู่ในอ้อมแขนของปุณณ์ เธอคิดว่าคงมีเพียงเธอคนเดียวที่ต้องแบกรับเรื่องราวหนักหนา แต่แล้วเสียงทุ้มต่ำของเขาก็ดังขึ้น ราวกับอยากแบ่งปันความลับที่ไม่เคยบอกใครมาก่อน
“รู้ไหม…” ปุณณ์เอ่ยเสียงเรียบแต่ลึกซึ้ง “ผมอิจฉาคุณนะ”
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจ “อิจฉาฉัน…เรื่องอะไรคะ?”
เขาสบตาเธอ แววตานั้นเต็มไปด้วยความเศร้าซ่อนเร้น “อิจฉาที่คุณยังมีพ่อ มีแม่ ถึงแม้ว่าจะลำบาก แต่พวกท่านก็อยู่เพ
