วิวาห์หนี้รัก

เสียงเครื่องยนต์รถยนต์แล่นเข้ามาจอดสนิทหน้าบ้านไม้สองชั้นของครอบครัว จันทร์เจ้า เสลคุณ ความสงบเรียบง่ายที่อบอวลอยู่ในบรรยากาศ พลันถูกแทนที่ด้วยความกดดันบางอย่าง ทันทีที่ชายร่างสูงใหญ่ใส่เสื้อเชิ้ตสีเข้มก้าวลงมาจากรถ พิภพ มือขวาคนสนิทของ ปุณณ์ เอนกไพศาลกุล เจ้าของธุรกิจปางไม้รายใหญ่ในจังหวัดและ อีกตำแหน่งหนึ่งของปุณณ์ก็คือว่าที่คู่หมั้นนามของจันทร์เจ้า “คุณฟองอยู่หรือเปล่าครับ” น้ำเสียงทุ้มชัดกังวาน แต่เต็มไปด้วยอำนาจ แววตาคมกริบกวาดมองไปทั่วบริเวณราวกับกำลังตรวจสอบ ว่าจันทร์เจ้าอยู่ที่นี่หรือเปล่า จันทร์เจ้าหรือฟอง ที่เพิ่งกลับจากมหาวิทยาลัย ชะงักไปทันทีเมื่อเห็นชายแปลกหน้าในมาดเข้มขรึม เธอไม่คุ้นเคยกับเขา แต่สายตาที่มองมานั้นทำให้หัวใจเธอรู้สึกหวาดหวั่นแบบแปลกๆ “เอ่อ…ฉันเองค่ะมีอะไรหรือเปล่าคะ?” เธอถามอย่างสุภาพ แต่แววตาแฝงความระแวดระวัง ด้วยเธอไม่รู้ว่าชายคนนี้เป็นใคร และเขามาที่นี่ด้วยจุดประสงค์อะไร พิภพผายมือยื่นซองเอกสารสีน้ำตาลไปตรงหน้าเธออย่างไม่อ้อมค้อม “นี่คือสำเนาสัญญาหมั้นหมายระหว่างคุณกับเจ้านายของผม…คุณปุณณ์” พิภพเอ่ยออกมาชัดเจน ไม่ใช่ว่าจันทร์เจ้าไม่รู้ว่าเธอมีสัญญาหมั้นหมายอยู่กับปุณณ์ แต่เธอไม่คิดว่าทันทีที่เธอไปยื่นขอจบการศึกษา เขาจะส่งคนมาที่บ้านเธอทันที การหมั้นหมายที่เธอไม่ได้ต้องการ หากแต่เพราะบิดามารดาของเธอ ติดหนี้สินบิดาของเขาจำนวนห้าล้านบาท มันจึงทำให้เธอต้องติดอยู่ในสัญญาหมั้นหมายกับเขาไปโดยปริยาย มือเรียวบางของจันทร์เจ้าสั่นน้อยๆ เมื่อรับซองเอกสารมา เธอไม่เคยลืมว่าพ่อแม่ของเธอเคยกู้ยืมเงินมหาศาลจากบิดาของปุณณ์ และเพื่อแลกกับส่งเสียเธอเล่าเรียน และเป็นค่ารักษาของยายเธอ แม้ว่าตอนนี้ท่านจะจากโลกนี้ไปแล้วก็ตาม ครอบครัวเธอต้องจึงยอมผูกพันธะสัญญาหมั้นหมายนี้ ตั้งแต่เธอยังไม่บรรลุนิติภาวะด้วยซ้ำ เธอเงยหน้าขึ้นมองพิภพด้วยแววตาไม่ยอมจำนน ทำไมถึงเร่งรัดกันขนาดนี้ ให้เวลาเธอบ้างเถอะ เธอยังไม่ได้ทรานสคริปต์เลยด้วยซ้ำ นี่จะมาทวงสัญญาจากเธอแล้วหรือ “แต่ฉันเพิ่งเรียนจบ ยังไม่พร้อมที่จะแต่งงานหรอกค่ะ” เสียงของจันทร์เจ้าบอกชัดว่าไม่พอใจ