หลังจากที่สนทนากับพ่อเลี้ยงต่อพลเรียบร้อยแล้ว ปุณณ์ก็ตัดสินใจที่จะบอกเล่าในสิ่งที่เขากำลังทำกับจันทร์เจ้า เขามั่นใจว่าทุกอย่างจะจบสิ้นลง เพื่อให้เขาได้ใช้ชีวิตกับเธออย่างปกติ และให้เธอมั่นใจว่า เธอสามารถวางชีวิตไว้ในมือของเขาได้
แสงไฟในห้องนั่งเล่นส่องลงมาอย่างสลัว บรรยากาศเงียบสงัด มีเพียงเสียงลมหายใจที่ดังประสานกันของสองคนที่นั่งห่างกันบนโซฟาเล็กๆ
“ฟอง” น้ำเสียงทุ้มต่ำของปุณณ์ดังขึ้นช้าๆ ราวกับกำลังระวังทุกคำพูด “คุณไม่ไว้ใจผมเลยใช่ไหม”
จันทร์เจ้าเงยหน้าขึ้นสบตาเขา ดวงตาคู่นั้นสั่นไหวเต็มไปด้วยความกังวล เธอกำมือแน่นบนตัก “ก็น่าจะ...นะคะ เพราะฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่กันแน่”
“กลัวอะไร” เขาเอ่ยถามทันควัน ดวงตาคมกริบฉายแววหงุดหงิดปนเจ็บปวด “กลัวผมหรือกลัวสิ่งที่ผมทำ”
หญิงสาวเม้มปาก ก่อนเสียงสะท้านเบาๆ จะหลุดออกมา “ธุรกิจสีเทาของคุณ ฉันรู้ว่ามันอาจทำให้ได้เงินมากมาย แต่ฉันไม่ต้องก
