ลงทัณฑ์...4 NC +++
381 คำ
"หาเสื้อผ้าใส่" ภัคธีมาเอ่ยออกมาด้วยความไม่พอใจ
"จะใส่ทำไม เพราะถ้าเธอใส่เดียวก็ต้องถอดอีก" เวทิศกล่าวพร้อมกับจับร่างบางกดลงที่เตียงอีกรอบ ภัคธีมาพยายามถอยออกไป แต่ชายหนุ่มก็ล็อคตัวเธอไว้แน่น พร้อมกับแนบใบหน้าลงมาใกล้หญิงสาวจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่น
"คุณจะทำอะไร?" ภัคธีมาถามทั้งที่รู้คำตอบอยู่ในใจแล้ว
"ก็หาความสุขจากร่างของเธอจนกว่าฉันจะพอใจไง" เวทิศกล่าวจบก็ใช้ริมฝีปากหนาของเขาทาบทับที่ริมฝีปากบาง ก่อนจะส่งลิ้นอุ่นชื้นเข้าไปควานหาวามหวานจากเรียวปากบาง
ภัคธีมาเริ่มรู้สึกวาบหวามขึ้นมาอีกครั้ง ทั้งที่ส่วนล่างของเธอเพิ่งจะผ่านศึกหนักมาจนระบมเมื่อสักครู่ เมื่อร่างบางไม่มีท่าทีต่อต้าน ชายหนุ่มจึงเริ่มบรรเลงเพลงรักบทใหม่ และบรรเลงบทเพลงรักซ้ำๆ อีกหลายรอบแล้วจึงยอมปล่อยให้หญิงสาวเป็นอิสระ
"เธอต้องอยู่ที่นี่ ทำหน้าที่เป็นนางบำเรอให้ฉัน จนกว่าฉันจะพอใจ เช้าฉันจะให้ป้านางมารับเธอไปทำงานที่รีสอร์ท ส่วนเย็นเธอมีหน้าที่รอขึ้นเตียงกับฉัน อ้อ!! แล้วอย่าคิดหนีล่ะ ที่นี่มีแต่ชายหนุ่มกลัดมันทั้งนั้น เธออาจจะได้ผัวอีกหลายคน เดี๋ยวจะหาว่าฉันไม่เตือน" เวทิศกล่าวด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน ก่อนจะลุกขึ้นสวมเสื้อผ้า แล้วเดินออกไปจากห้อง และไม่ลืมที่จะล็อคประตูขังหญิงสาวไว้เช่นตอนก่อนที่เขาจะเข้ามา
ภัคธีมานอนร้องไห้ด้วยความเสียใจ เขาทำราวกับเธอไม่มีหัวใจ นึกอยากได้ตัวเธอก็มาหา พอได้สมความปรารถนาแล้วก็จากไป ภัคธีมาอยากจะตายให้พ้นๆ แต่เธอก็ยังมีบิดามารดาที่ต้องกลับไปดูแล ไม่รู้ป่านนี้ท่านทั้งสองจะเป็นห่วงเธอแค่ไหนที่เธอหายมาแบบนี้ เมื่อคิดแล้วหญิงสาวก็ได้แต่ร้องไห้จนสะอื้นตัวโยน แล้วก็หลับไปด้วยความเหนื่อยล้า
- ผู้เขียน
