“เปล่าค่ะ ป้านางป่วยค่ะ ตอนนี้แกนอนเพ้ออยู่ เอายามาให้ฉันทีนะคะ” ภัคธีมายังคงจริงจังกับยาที่เธอต้องการมาก
เมื่อได้ยินดังนั้น เวทิศจึงยอมคลายอ้อมแขนที่รัดหญิงสาวไว้แน่นออก ก่อนจะลุกขึ้นเดินโทงเทงไปใส่เสื้อผ้า ในขณะที่ภัคธีมานั่งก้มหน้าด้วยความเขินอาย
“อายทำไม ก็เห็นอยู่แล้วทุกคืน” เวทิศกล่าวราวกับไปนั่งอยู่ในใจหญิงสาว ทำให้ภัคธีมารู้สึกหมั่นไส้ชายหนุ่มเป็นอย่างมาก
“รีบๆแต่งตัวเถอะค่ะ อย่ามัวแต่ลามกอยู่นั่นแหล่ะ ฉันเป็นห่วงป้านาง” ภัคธีมาดุชายหนุ่ม ทำให้เวทิศรู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก ที่คนเห็นแก่ตัวแบบหญิงสาวรู้สึกเป็นห่วงคนอื่นขึ้นมา หรืออาจจะเป็นแค่การเสแสร้งก็ได้ ชายหนุ่มยังไม่ปักใจเชื่อ เพราะถ้าไม่ใจร้ายจริง คงไม่หักอกเวนัย เสียจนเวนัยต้องฆ่าตัวตายแบบนั้น ในขณะที่กำลังครุ่นคิดอยู่นั้น เวทิศก็รีบแต่งตัวด้วยความรีบร้อน เพราะเขาก็เป็นห่วงนางนางไม่น้อยกว่าภัคธีมาเช่นกัน
เมื่อชายหนุ่มแต่งต
