CONTRACT4 ข้อเสนอ
912 คำ
หลังจากเขาเดินออกมาจากห้องเรียบร้อยแล้ว เขาเห็นเพื่อนตัวเองยืนอยู่หน้าห้อง ส่วนผู้หญิงที่ยืนอยู่กับเพื่อนของเขารีบเดินเข้าไปในห้องที่เขาออกมา
“เป็นยังไงบ้าง”
“กูแค่ยื่นข้อเสนอให้เธอไปส่วนเธอจะรับหรือไม่รับ เดี๋ยววันหลังกูจะมาเอาคำตอบเองกูเอง ขอตัวกลับก่อน”
เขาเดินออกมาจากไนท์คลับมาขึ้นรถที่บอดีการ์ดของเขาเตรียมเอาไว้ให้
“ไปสืบประวัติของผู้หญิงคนเมื่อกี้มาให้กูขอไม่เกินพรุ่งนี้”
“ได้ครับนาย นายจะกลับบ้านหรือไปเพนท์เฮ้าส์ครับ”
“กลับเพนท์เฮ้าส์”
แอดดด
หลังจากที่คุณรามสูรเดินออกไป เสียงประตูก็เปิดเข้ามาเห็นเป็นพี่น้ำมนต์รีบวิ่งมาหาเธอ
“คุณรามเขาพูดอะไรกับพายเหรอ”
“เขาแค่บอกว่าถ้าเป็นผู้หญิงของเขาจะเอาเท่าไร”
“แล้วพายได้พูดตอบอะไรเขาไหม”
“พายแค่บอกว่าพายไม่ได้ขายตัว เขาก็บอกว่าให้กลับไปคิดดู”
“สงสัยคุณรามจะสนใจพายจริง ๆ ปกติเขาไม่สนใจผู้หญิงเลยนะ ตั้งแต่พี่มาทำงานที่นี่ก็ไม่เคยเจอเขาคุยกับผู้หญิงเลย”
“จะมาสนใจอะไรพายคะ พายไม่มีอะไรน่าสนใจเลยนะ”
“อย่าดูถูกความสวยตัวเองสิ พายสวยจะตายพี่ยังอิจฉาหน้าสวย ๆ ของพายเลย”
“พี่มนต์ก็สวยเหมือนกัน”
“งั้นเรากลับกันดีกว่าถึงเวลาเลิกงานของเราแล้ว”
“ค่ะ”
เธอกับน้ำมนต์เดินออกจากห้อง เดินตรงไปยังห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าของพวกเธอ
หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว เธอทั้งสองคนก็รีบมานั่งรอรถแท็กซี่เพื่อกลับบ้าน ดีหน่อยที่บ้านของพวกเธออยู่ใกล้กัน เพราะจะได้ประหยัดค่ารถและไม่ต้องกลัวอันตราย
วันต่อมา...
วันนี้เธอตื่นขึ้นมาค่อนข้างสายเพราะว่าเธอมีเรียนตอนบ่ายเธอเลยสามารถตื่นสายได้ เธอเดินเข้ามาในครัวเพื่อหาอะไรทาน หลังจากตื่นเธอเปิดดูในตู้กับข้าวพบเป็นข้าวต้มหมูที่พระเพลิงน้องชายของเธอทำเอาไว้ให้ เธอยิ้มให้กับข้าวต้มหมูแล้วก็เตรียมถ้วยมาตักใส่เพื่อรับประทาน
เธอนั่งทานข้าวต้มหมูไปประมาณครึ่งชั่วโมง จากนั้นจึงไปล้างถ้วยเอาไว้ แล้วก็เดินกลับเข้าห้องเพื่อไปเปลี่ยนชุดเตรียมตัวไปเรียน
ติ๊ง...(เสียงข้อความแชท)
พอเธอแต่งตัวเรียบร้อยแล้วเธอเดินออกมากำลังจะปิดห้องอยู่ดี ๆ เสียงข้อความในโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เธอเลยล้วงเข้าไปในกระเป๋าเอาออกมาดูว่าใครส่งอะไรมาเห็นเป็นข้อความจากซาร่าเธอเลยกดเข้าไปดู
ซาร่า : แกออกมาหรือยัง
พระพาย : ยังไม่ได้ออกไปเลยมีอะไรเหรอ
ซาร่า : ดีเลยวันนี้อาจารย์ยกคลาสนะไม่ต้องมา ฉันยิ่งกลัวแกออกมาแล้ว
พระพาย : ดีเหมือนกัน พอดีว่าเมื่อคืนเราทำงานที่ไนท์คลับวันแรกรู้สึกเหนื่อย ๆ
ซาร่า : งั้นก็ไปนอนต่อเถอะแค่นี้แหละ
พระพาย : ขอบคุณนะที่ทักมาบอก
พอเธอคุยกับซาร่าเสร็จก็เดินกลับเข้ามาในบ้านเดินเข้าไปในห้องตัวเองเพื่อไปเปลี่ยนชุดกลับ พอเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วเธอก็เดินลงไปนอนที่เตียงนอนของตัวเอง โดยไม่ลืมตั้งนาฬิกาปลุกไว้สำหรับการไปทำงานวันนี้
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
รามสูรที่กำลังนั่งอ่านเอกสารงานในไอแพดอยู่ดี ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูหน้าห้องเข้ามา
“คุณรามครับ”
“เข้ามา” เขาเอ่ยอนุญาตให้กับอิทธิบอดีการ์ดคนสนิทของเขาเข้ามาในห้องได้
“ผมสืบประวัติเธอมาเรียบร้อยแล้วครับ” พร้อมกับยื่นเอกสารมาให้เขา ส่วนเขาก็รับมาแล้วก็นั่งเปิดดูไปเรื่อย ๆ แล้วก็ฟังบอดีการ์ดตัวเองพูด
“เธอเรียนอยู่ปี 4 มหาลัยJLคณะบริหารครับ ชีวิตของเธอน่าสงสารมากเลยนะครับ พ่อแม่เสียชีวิตจากอุบัติเหตุกะทันหัน เมื่อประมาณเดือนที่แล้วจนป่านนี้ยังไม่สามารถหาคนร้ายที่เป็นคนขับรถได้เลยครับ เธอเหลือน้องชายหนึ่งคนอายุ18 ปีหน้าก็จะเข้ามหาลัยแล้วครับ แต่สุขภาพของน้องชายเธอไม่ค่อยดีเท่าไรเป็นโรคหัวใจต้องพบหมอทุกเดือน เธอเลยต้องรีบหาเงินเพื่อมาจ่ายค่าโรงพยาบาลให้น้องชายพร้อมกับจ่ายค่าบ้านของเธอด้วยครับ”
“เธอเป็นหนี้เท่าไร”
“ประมาณสามล้านบาทครับ”
“ยังเรียนอยู่เลยแถมมีหนี้ติดตัวตั้งเยอะ “
“ใช่ครับ”
“แล้วทำไม จับคนร้ายไม่ได้”
“ผมว่านายดูตรงนี้เองดีกว่าครับแล้วจะเข้าใจ” อิทธิพี่กำลังเดินมาเปิดเอกสารให้เขาดูนั้น
ครืดดด ครืดดด
แต่เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นทำให้เขาต้องวางเอกสาร พร้อมกับล้วงดูโทรศัพท์ในกระเป๋าว่าใครโทรมา พอเห็นรายชื่อที่โชว์บนหน้าจอก็ทำให้เขาต้องกดรับทันที
“ออกไปก่อน” เขาเอ่ยไล่อิทธิออกจากห้องของตัวเอง เพราะเขากำลังจะคุยโทรศัพท์กับแม่
“ครับนาย” พอบอดีการ์ดของเขาเดินออกไป
“สวัสดีครับคุณแม่มีอะไรเหรอครับ”
- ผู้เขียน
