หลายวันต่อมา...
หลังจากที่เธอตัดสินใจลาออกจากที่ทำงานเดิม วันนี้ก็เป็นวันที่เธอจะมาสมัครงานที่ใหม่ เป็นไนท์คลับที่พี่สาวข้างบ้านที่สนิทของเธอเป็นคนแนะนำให้มาทำ เพราะว่าเงินเดือนค่อนข้างดีแต่ว่ามันก็อันตรายนิดหน่อย แต่สำหรับเธอมันไม่มีอะไรน่ากลัว พอมาถึงเธอก็โทรหาให้พี่เขาออกมารับเธอที่หน้าไนท์คลับ รอสายไม่นานพี่เขาก็รับ
“สวัสดีค่ะพี่น้ำมนต์ตอนนี้พายรออยู่หน้าไนท์คลับแล้วนะคะ”
[เดี๋ยวพี่ออกไปรับนะรออยู่ตรงนั้นแหละ]
“ค่ะ”
พอเธอตัดสายไปไม่นาน น้ำมนต์พี่สาวที่สนิทของเธอก็เดินออกมารับเธอที่หน้าไนท์คลับ
“มา ๆ พี่จะพาไปหาผู้จัดการร้าน” น้ำมนต์เดินจูงมือเธอเข้ามาในไนท์คลับที่ตอนนี้ไม่มีนักท่องเที่ยวกลางคืนเลย เพราะเป็นเวลาหกโมงเย็นมีแต่พนักงานกำลังทำความสะอาดอยู่ น้ำมนต์พาเธอเดินมาในไนท์คลับได้สักพักเห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังยืนคุมพนักงานอยู่ “พี่เต้คะขอเวลาสักครู่ค่ะ” คนที่ชื่อเต้ก็หันมาหาน้ำมนต์
“พี่เต้ค่ะพอดีว่ามนต์จะฝากน้องมาทำงานด้วยได้ไหมคะ”
“ได้สิ แต่ว่าเราจะทำได้เหรอ มันค่อนข้างเปลืองตัวนิดหน่อยนะ เพราะว่ามันเป็นงานบริการ ลูกค้าอาจจะจับตรงนู้นตรงนี้เราบ้างถ้าเราห้ามได้ก็ได้แต่ถ้าไม่ได้เราก็เปลืองตัวไปเปล่า ๆ ทำได้ไหม”
“ได้ค่ะพายทำได้”
“ชื่อพายเหรอพี่ชื่อเต้นะเป็นผู้จัดการไนท์คลับที่นี่”
“ชื่อพระพายค่ะเรียกว่าพายเฉย ๆ ก็ได้”
“จะเริ่มงานได้วันไหน”
“พรุ่งนี้ได้ไหมคะ”
“ได้สิ พี่หยกครับตอนนี้โซนไหนบ้างที่ขาดพนักงานเสิร์ฟ” พี่เต้ผู้จัดการร้านหันไปถามผู้หญิงที่นั่งอยู่ด้านข้างเขา ซึ่งเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างมีอายุ
“จะเป็นโซน VIP แต่น้องเขาจะทำได้เหรอ เพิ่งมาทำงานวันแรกก็ไปอยู่โซนสำคัญเลย”
“เราทำได้ไหมโซน VIP ลูกค้าจะค่อนข้างมีฐานะเขาต้องการความเป็นส่วนตัวเอามาก ๆ ความลับของลูกค้าห้ามแพร่งพรายออกมาข้างนอกเด็ดขาด”
“พายทำได้ค่ะพายจะไม่เล่าความลับของลูกค้าให้คนอื่นฟังค่ะ”
“งั้นก็กลับไปเตรียมตัว พรุ่งนี้มาตั้งแต่หนึ่งทุ่มนะเราทำงานถึงตีสอง”
“ค่ะ”
พอเธอพูดแบบนั้นก็บอกลาพี่เต้แล้วก็พี่น้ำมนต์ พร้อมกับเดินออกมาจากร้านเพื่อเดินทางกลับบ้านไปเตรียมตัวมาทำงานพรุ่งนี้
วันต่อมา...
@มหาวิทยาลัยJL
วันนี้เธอมาทำงานที่มหาวิทยาลัยหลังจากที่วันนี้ไม่มีเรียน แต่อาจารย์แจ้งในคลาสวันก่อนว่าให้ทำงานเป็นกลุ่ม พวกเธอเลยรวมกลุ่มมาทำงานกัน เธอเดินเข้าไปหาเพื่อน ๆ ที่นั่งอยู่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าคณะ
“ซาร่า เฟื่องฟ้า” เธอเรียกเพื่อนของเธอ แล้วรีบเดินไปหาพร้อมกับนั่งลงด้านข้าง
“มาพอดีเลยฉันกำลังจะให้ยัยเฟื่องโทรตามอยู่เชียว”
“ทุกคนมาครบแล้วเราก็ทำงานกันดีกว่า จะได้รีบกลับ” ซาร่าพูดกับเพื่อนอีกสามคนที่อยู่ในกลุ่มด้วยกัน กลุ่มของพวกเรามีหกคน จะเป็นเธอแล้วก็เฟื่องฟ้า ซาร่า แล้วเพื่อนในชั้นเรียนอีกสามคน ซึ่งพายไม่ค่อยสนิทจะทำงานด้วยกันก็แค่ตอนมีงานกลุ่ม
“โปรเจกต์นี้ง่ายมากเลยนะดีที่เราอยู่ด้วยกัน”
“ใช่ ๆ”
“ยัยพายเอาตรงนี้ไปทำนะ”
“ได้ ๆ” เฟื่องฟ้ายื่นงานในส่วนที่ตัวเองทำเสร็จมาให้เธอทำต่อ ส่วนเธอก็รับมานั่งทำ
“เราต้องไปนำเสนออาจารย์ด้วยใช่ไหม”
“ใช่”
“แต่ฉันไม่เก่งนำเสนอเลย” เพื่อนในกลุ่มพูดออกมา
“เรื่องการนำเสนอไม่ใช่ปัญหา เดี๋ยวคนสวยอย่างซาร่าจะเป็นคนนำเสนอให้เองพวกเธอก็ช่วยกันทำไปเข้าใจไหม”
“ดีมากเลยซาร่าเราคิดหนักตั้งนาน”
“รีบ ๆ ทำกันดีกว่า”
@บริษัทรามสูร
เขาเดินเข้ามาในบริษัทในตอนเที่ยง หลังจากไปประชุมกับหุ้นส่วนที่ข้างนอกมา พอเขาเดินเข้ามาพนักงานทุกคนต่างก้มหัวให้เขา เพราะบุคลิกของเขาค่อนข้างเข้มขรึมไม่ค่อยพูดกับใครพนักงานก็เลยค่อนข้างกลัว
“วันนี้มีงานอะไรอีกไหม” เขาเอ่ยถามกวินเลขาส่วนตัวพ่วงตำแหน่งบอดีการ์ดส่วนตัวของเขา หลังจากที่เขาเดินเข้ามาในห้องทำงาน
“วันนี้ตอนบ่ายมีประชุมประจำเดือนนะครับ”
“งั้นนายก็ออกไปได้แล้ว ฉันก็จะอ่านเอกสารที่เหลือก่อนถ้ามีอะไรฉันจะเรียก”
“ครับ”
ครืดดด ครืดดด
เสียงโทรศัพท์เขาดังขึ้น ขณะที่เขากำลังนั่งอ่านเอกสารงานอยู่ เขาเลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูว่าใครโทรมา พบว่าเป็นพิธาเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเขา เขาเลยกดรับสายทันที
[วันนี้ว่างไหมครับท่านประธาน]
“มึงโทรมามีอะไร”
[ออกมาหาเพื่อนบ้างไม่ใช่เอาแต่ทำงาน]
“มีธุระอะไรอีกไหมกู จะอ่านงานเตรียมไปประชุมต่อ”
[วันนี้มาที่ไนท์คลับกูด้วย]
“ถ้าว่างจะไป”
เขากดวางสายเพื่อนทันทีหลังจากพูดเสร็จ พร้อมกับกลับมาสนใจเอกสารงานตัวเองต่อ