CONTRACT2 ทำงานวันแรก
827 คำ
หลายชั่วโมงต่อมา...
ตอนนี้เธอกำลังเตรียมตัวเพื่อออกไปทำงานที่ไนท์คลับวันแรก พอเตรียมตัวเสร็จเดินลงมายังชั้นล่าง เห็นพระเพลิงน้องชายของเธอกำลังเดินเข้ามาในบ้านหลังจากเลิกเรียน
“เลิกเรียนแล้วเหรอ อยู่บ้านนะพี่ไปทำงานก่อน”
“วันนี้เลิกดึกไหม”
“ก็ดึก”
“ดูแลตัวเองด้วยผมเป็นห่วงเข้าใจไหมครับพี่พาย” พระเพลิงเดินมากอดเธอหลังจากพูดเสร็จ ส่วนเธอก็กอดตอบน้องชายพร้อมกับลูบผมน้องเบา ๆ “ผมไม่อยากให้พี่ต้องทำงานแบบนี้เลย เพราะเรียนก็หนักแล้วยังจะต้องมาทำงานแบบนี้อีก จะเอาเวลาไหนไปพักดูแลสุขภาพตัวเองด้วยสิไม่ใช่สนใจแต่ผม”
“พี่ไหวสบายมาก พี่ไปแล้วนะใกล้ถึงเวลาแล้ว” เธอโบกมือลาน้องชายพร้อมกับเดินตามถนนในหมู่บ้านออกมารอรถ
@BLUE CLUB
เธอใช้เวลาเดินทางมาที่ไนท์คลับประมาณครึ่งชั่วโมง เพราะว่าจากบ้านของเธอมาไนท์คลับค่อนข้างไกล เธอเลยต้องรีบออกมา เธอเดินเข้าไปในไนท์คลับตอนนี้ก็เวลาหกโมงครึ่ง พี่ ๆ พนักงานทำความสะอาดกำลังทำกันอยู่ ส่วนเธอเป็นเด็กเสิร์ฟไม่ต้องทำความสะอาด เธอรีบเดินไปหาพี่น้ำมนต์ที่กำลังเปลี่ยนชุดอยู่หลังร้าน
“พี่น้ำมนต์คะ”
“มาแล้วเหรอ มาเปลี่ยนชุดเร็วทานข้าวมาหรือยัง ถ้ายังไม่ทานก็ไปทานก่อนแล้วค่อยมาเปลี่ยนชุด”
“ทานมาแล้วค่ะ” ขณะที่เธอนั่งรถมาเธอแวะซื้อแซนด์วิชกินมาก่อน
“งั้นก็มาเปลี่ยนชุดพี่เตรียมไว้ให้แล้ว”
“ค่ะ” เธอเดินไปรับชุดที่น้ำมนต์ยื่นให้พร้อมกับเดินไปห้องน้ำ เพื่อเปลี่ยนชุดทำงาน พอเธอเปลี่ยนเรียบร้อยแล้วมองตัวเองในกระจกรู้สึกว่าชุดมันจะสั้นเกินไปมาก ๆ เพราะว่ามันเป็นเสื้อเกาะอกสีขาวบาง ๆ พร้อมกับกระโปรงสีดำสั้นมาก เอาง่าย ๆ แค่เดินก้าวเดียวกระโปรงมันก็ร่นขึ้นมาแล้ว “เพื่อเงินท่องไว้” เธอปลอบใจตัวเอง ก่อนเดินออกมาหาน้ำมนต์ที่กำลังนั่งรอเธออยู่
“แกหุ่นดีมากเลยพาย นมแกจะทะลักออกมาแล้ว”
“พี่มนต์ก็ไม่ดูของตัวเองเลย ใหญ่กว่าพายอีก”
“ใหญ่มากใช่ไหม โคตรทรมานเลย”
“หนักแทน” เธอเดินลงมานั่งบนเก้าอี้ด้านข้างน้ำมนต์พร้อมกับกดเล่นโทรศัพท์ตัวเองเพื่อรอเวลาไปทำงาน
นั่งรอไม่นานพวกเธอก็เริ่มลุกขึ้นไปโซนที่ตัวเองรับผิดชอบ เธอเดินตามน้ำมนต์ไป เพราะน้ำมนต์กำลังจะสอนงานเธออยู่ว่าให้ทำอะไรบ้าง เธอก็ยืนฟังไปเรื่อย ๆ และจำสิ่งที่พี่เขาบอก
“จำได้ไหม”
“พอได้ค่ะ”
“อะไรที่จำไม่ได้ก็ถามพี่เข้าใจไหม”
“ค่ะ”
ทางด้านของรามสูรหลังจากที่เขาประชุมงานเสร็จ แม่ก็โทรเรียกเขากลับบ้านเพราะมีธุระสำคัญ เขาเลยต้องกลับบ้านถ้าให้เดาธุระสำคัญของแม่มีไม่กี่เรื่องหรอก คงจะเป็นเรื่องแต่งงานและมีหลานให้ท่านเร็ว ๆ นั่นแหละ
เขาเดินลงจากรถแล้วเดินตรงเข้าบ้านที่มีครอบครัวของเขานั่งพร้อมหน้าพร้อมตา
“ลูกชาย”
“มีธุระอะไรครับ ถึงต้องรีบโทรให้ผมกลับมาบ้าน”
“ไม่มีอะไรมากหรอก พอดีว่าวันนี้แม่ไปสมาคมเจอลูกสาวของคุณมุกดาสวยมากเลย แม่อยากให้ลูกชายของแม่กับลูกสาวของคุณมุกดาลองศึกษาดูใจกันดู”
“คุณแม่ครับ”
“ลูกอายุยี่สิบแปดแล้วนะ รีบแต่งงานได้แล้วแม่อยากมีหลาน”
“เราคุยเรื่องนี้กันหลายรอบแล้วนะครับ”
“ก็พอคุยกันหลายรอบแล้วไงลูกไม่ยอมแต่งงานสักที แม่หาผู้หญิงให้ก็ไม่ไปตามนัด”
“แม่ก็รอเลี้ยงหลานลูกยัยสีดาไง”
“อย่ามาโยนให้สีนะตัวเองเป็นพี่ก็ต้องมีให้แม่ก่อนสิ”
“ใช่ น้องเพิ่งเรียนอยู่ปีสามเองยังเรียนไม่จบเลย แกนั่นแหละจบมาตั้งนานแล้วลูกเมียควรมีได้แล้ว”
“พอก่อนคุณจะไปบังคับลูกทำไม”
“หยุดพูดเลยคุณไม่เป็นฉันไม่รู้หรอก ฉันอยากเลี้ยงหลานเห็นคุณหญิงคนอื่นพูดเรื่องมีหลานกัน ฉันก็ได้แต่นั่งฟังอยู่เฉย ๆ เพราะไม่มีเหมือนกับคนอื่น”
“ขอเวลาผมปีหนึ่งนะครับผมยังรักอิสระอยู่”
“ปีหนึ่งมีหลานให้แม่แล้วใช่ไหม งั้นแสดงว่าลูกมีแฟนแล้วเหรอ”
“ยังครับ”
“อ้าว”
“ไปทานข้าวกันดีกว่าครับ แม่บ้านทำเอาไว้นานแล้วนะเดี๋ยวมันจะเย็นไม่อร่อยซะก่อน”
“ไปค่ะไปกินสีหิวข้าวแล้ว พี่รามคะไปกันค่ะ”
- ผู้เขียน
