บทที่ 6 คนงาม ✨💗
937 คำ
“คนงาม... ไม่ได้เจอกันสามเดือน ผอมลงไปเยอะเลยนะ” เสียงของชายหนุ่มเอ่ยทักทายเธอด้วยน้ำเสียงที่เธอคุ้นเคย เธอจึงมองหาเจ้าของเสียงที่นั่งอยู่ที่โซฟาริมหน้าต่างในมือหนาของเขามีแก้วบรั่นดีใส่น้ำแข็งทรงกลมเพียงก้อนเดียวในแก้ว
“ทำไมเป็นคุณ!” เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงตื่นๆ และแปลกใจที่ได้พบเจอเขา คนที่เธอไม่อยากเจอไปชั่วชีวิต และคิดว่าวันไนท์สแตนด์กับเขาแค่วันเดียวก็เกินพอแล้ว ทำไมถึงต้องมาเจอคนอย่างเขาที่ไม่ควรพบเจอกันอีก
“โลกใบนี้มันกลมนิดเดียว ทำไมผมจะหาคุณไม่เจอล่ะ” เขาเอ่ยบอกเธอด้วยรอยยิ้มที่มุมปากอย่างไร้กังวล มือหนาของเขายกแก้วเหล้าขึ้นดื่มอีกหนึ่งคำ
“ไม่ต้องมาตามหาฉัน ฉันไม่อยากเจอคุณอีก” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจังไม่สบอารมณ์ เขาวางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะกระจกทรงกลมที่มีแจกันใสใส่ดอกกุหลาบดอกใหญ่ถึงห้าดอก
“ที่คุณขึ้นมาคิดว่าเป็นคนอื่นอย่างนั้นเหรอ” เขาเอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ฉันแค่มาคุยกับลูกค้าตามคำสั่งของซ้อฟาง และฉันจะกลับออกไป ถ้าไม่มีอะไรจะสนทนากับฉัน ฉันจะออกไปเดี๋ยวนี้” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ออกไปก่อน” หยวนเฉินเอ่ยบอกบาร์เทนเดอร์ บาร์เทนเดอร์ก้มหัวให้เขาและออกไปในทันที เหมยลี่ก็จะออกไปพร้อมกับบาร์เทนเดอร์ผู้นั้น แต่หยวนเฉินเรียกเธอเอาไว้
“เหมยลี่ ผมบอกให้เขาออกไป ไม่ใช่คุณ” หยวนเฉินเอ่ยบอกเธอด้วยน้ำเสียงเรียบ เหมยลี่นับหนึ่งถึงสามภายในใจ เหมือนกำลังสะกดอารมณ์ของตัวเองไว้ แล้วหันกลับมาหาหยวนเฉินด้วยรอยยิ้ม
“มีอะไรจะสั่งคะ คุณชายหยวน” คำพูดของเหมยลี่ทุกคำเหมือนว่าเธอกำลังกัดฟันอยู่อย่างไงอย่างนั้น หยวนเฉินเผยรอยยิ้มมองใบหน้างดงามของเธอ
“วันนั้นผมตื่นมาผมก็ไม่เจอคุณเลย ผมรู้สึกเสียดายน่ะ ที่รู้จักคุณช้าเกินไป” หยวนเฉินเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มกว้าง เหมยลี่รู้สึกได้ว่าเขากำลังเอาเรื่องคืนนั้นมาพูดทั้งที่มันเป็นตราบาปในใจของเธอที่เสียพรหมจรรย์ให้กับชายที่เธอไม่ได้รัก และไม่เคยพบเจอกันมาก่อน เขากลับขืนใจเธอตอนที่เธอสติไม่ครบถ้วน
“ถ้าจะมาพูดเรื่องนี้ ฉันขอตัว” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์และดูหงุดหงิดอย่างมาก เธอจึงเดินไปที่ประตูในทันที เพื่อจะเปิดประตูออกจากห้อง และไม่คิดจะพบเจอเขาอีกเป็นครั้งที่สาม แค่คืนนั้นคืนเดียวมันก็เกินพอที่เธอจะแบกรับมันไว้ได้
แต่ทว่าแขนแกร่งทั้งสองข้างของเขาแนบลำตัวของเธอจากด้านหลัง ทำให้ประตูปิดลงในทันที ทั้งที่แง้มออกมาเพียงนิดเดียว เธอกลับได้กลิ่นน้ำหอมละมุนจากเปลือกส้มอโรม่าที่เขาฉีดใส่เสื้อผ้าราคาแพง เธอยังได้ยินเสียงลมหายใจอุ่นๆ แนบชิดข้างๆ ลำตัว
“เหมยลี่ คุณคิดว่าถ้าออกไปแล้วคุณจะรอดจากบอดี้การ์ดที่เฝ้าอยู่หน้าห้องของผมเหรอ ถ้าคุณออกไปเพียงก้าวเดียว ผมไม่รับรองว่าร้านนี้จะเหลือในสภาพไหน เหมยลี่ คุณคงจะรู้จากปากของฟางเฟยว่าผมเป็นคนแบบไหนกันแน่ ถ้าอยากลองดีกับผมก็เอาเลย” เขาเอ่ยบอกเธอด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาข้างใบหูของเธอ ยังงับใบหูของเธอขบกัดเบาๆ มันทำให้เธอขนลุกซู่ไปทั้งเรือนร่างที่เขาพูดออกมาแบบนี้ เธอนั้นนิ่งราวกับพระอิฐพระปูนเลยทีเดียว เขากลับเผยรอยยิ้มใช้หลังมือลูบไล้แก้มของเธอแผ่วเบา มันทำให้เขารู้ว่าเธอกำลังสั่นด้วยความกลัว “คุณกลัวผมอย่างนั้นเหรอ” เขาเอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“ฉันไม่ได้กลัว” เธอเอ่ยบอกเสียงแข็งหันใบหน้ามาเผชิญหน้ากับเขา เขายื่นใบหน้าใกล้ใบหน้าของเธอ เขาถอยหนีเว้นระยะห่าง เขามองใบหน้าเธอที่กำลังข่มใจไม่ให้กลัวเขา เขาถอนหายใจเบาๆ แล้วปล่อยมือที่ทาบบนประตูข้างๆ เธอ
“เอาล่ะ คุณไปได้แล้ว” เขาเอ่ยบอกเธอด้วยน้ำเสียงเรียบ เธอจึงรีบเปิดประตูกลัวว่าเขาจะเปลี่ยนใจ เขาพูดก่อนที่เธอจะออกไปอีกว่า “อีกสามวัน ผมจะมาเจอคุณอีก ถ้าคุณไม่อยู่ที่นี่ผมจะตามหาคุณที่บ้าน แต่ถ้าผมหาที่บ้านไม่เจอ ผมจะตามล่าคุณ ถึงตอนนั้นผมจะขังคุณเอาไว้ที่ห้องใต้ดิน รับรองเลยว่าคุณจะไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันอีกเลย” เขาเอ่ยบอกเธอด้วยน้ำเสียงเรียบ แต่กลับเผยรอยยิ้มราวกับว่าเขาไม่ได้พูดข่มขู่ในเธอหวาดกลัว
..............................
ขอปรับเนื้อเรื่องให้สมูทก่อน เมื่อ NC มาเมื่อไหร่รับประกันความแซ่บถึงใจได้เลย
ไปตามอ่าน 2P, 3P และ 4P ของเราได้ อยู่ในนามปากกา ณ ธารา
อย่าลืมกด "❤️" และ "คอมเม้นท์" เป็นกำลังใจให้เราด้วยนะฮะ
- ผู้เขียน
