“เอ่อ คือ...” โจพูดไม่ออกไปชั่วขณะ
“ขอโทษแทนลูกสาวผมด้วยเธอไม่ค่อยรู้จักโลกภายนอก” เวย์กัดฟันพูด
“ลูกสาว?” โจพึมพำหันไปมองหน้าเวย์สลับกับจินนี่
“สัส!!! กูพ่นกาแฟรอบสองละ แสบคอชิบหาย ฮ่า” โซ่บ่นเบาๆ
“???” จินนี่ได้แต่เอียงคอมองทุกคนอย่างสงสัย
“ไว้เจอกันที่มหาลัยนะจินนี่”
หลังเสร็จธุระ อาจารย์โจบอกลาพลางส่งยิ้มหวานให้เด็กสาว เวย์มองอีกฝ่ายเดินออกไปจึงหันมาถามจินนี่ด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
“ใครสอนเรื่องเอ็นดู ดูเอ็นเนี่ย?”
“แนทค่ะ แนทบอกว่าสักพักเอ็นดูเดี๋ยวก็ได้ดูเอ็น อะไรประมาณนี้ค่ะ” จินนี่ตอบกลับอย่างร่าเริง
“ฮึบไว้!!!” เวย์พึมพำพยายามข่มอารมณ์โกรธของตัวเอง
“ลูกมึงโตละนะเรียนมหาลัยแล้ว ควรศึกษาเรื่องดูเอ็นได้ละ ฮ่าๆ” โซ่หันไปแซวเวย์
“เดี๋ยวเอ็นมึงจะหาย” เวย์ตอบกลับโซ่เสียงขรึม
บ้านรันเวย์ 18.00น.
“ปะป๊าดูหงุดหงิดจัง หรือว่าปะป๊าไม่สบายคะ”
จินนี่เอ่ยถามขณะนั่งจ้องหน้าเวย์ที่นั่งอ
