เวย์เล่าทุกอย่างให้เดย์กับโซ่ฟัง
"โหหห นึกว่าละคร! มึงแม่งใจเด็ดนะเลี้ยงลูกคนที่ฆ่าพ่อแม่ตัวเอง" โซ่พูดอย่างอึ้งๆปนนับถือ
“แต่เด็กก็คือเด็ก มึงทำถูกแล้ว!!” เดย์ก็ชื่นชมเวย์อย่างแท้จริง
กะแก๊กก เสียงเลื่อนประตูระเบียงดังขึ้นก่อนเด็กสาวจะก้าวเข้ามาทักทาย
"หวัดดีค่ะอาโซ่อาเดย์"
“วะ...หวัดดี จ้ะ” โซ่ตอบกลับพลางทำหน้าหื่นใส่
โป๊ะ เสียงตบหัวโซ่ดังลั่น
"ไอ้สัส จ้องอะไรขนาดนั้น" เดย์พูดอย่างหมั่นไส้
“ตอนแรกกูก็คิดว่าเป็นหลานเพราะเป็นลูกไอ้เวย์ ตอนนี้มาเป็นเมียไอ้เวย์เฉย กูก็คุมตัวเองไม่อยู่ ฮ่าๆๆ” โซ่กระซิบพูดเล่นกับเดย์
“ไปไกลๆส้นตีนกู ก่อนกูจะฆ่ามึง!” เวย์สบถแอบเขิน
"แหมๆๆ ไอ้ปะป๊า ฮะฮ่าๆๆๆ" โซ่แซวพลางขำ
"พวกกูไปนะ รีบหายล่ะ" เดย์พูดจบก็ลากโซ่ออกไปทันที
"ปะป๊าคะ จินนี่ต้องไปอยู่โรงพยาบาลบ้าไหม คุณตำรวจคุยกับหมอว่าจินนี่ไม่ปกติ" จินนี่เอ่ยขึ้นใบหน้าเศร้าหมอง
“จินนี่ปกตินะ ยังไงปะป๊าก
