วันถัดมา
ผู้ชายคนนี้นี่มันยังไงกันนะ ว่าก็แล้ว ไล่ก็แล้ว แต่ก็ยังมาเสนอหน้าอยู่ที่ร้านของเธอได้ทุกวัน ไม่คิดบ้างหรือไงว่าต่อให้เขาจะทำแบบนี้สุดท้ายเธอก็จะไม่ใจอ่อนอยู่ดี วานิลได้แต่คิดอยู่ในใจ
รู้เรื่องลูกแล้วยังไงล่ะ เขาไม่ได้มีสิทธิ์อะไรสักหน่อย ก็แค่เจ้าของน้ำเชื้อที่ทำให้เด็กคนนึงเป็นตัวขึ้นมาได้ก็เท่านั้นแหละ
และการที่เขามาบ่อยๆ มาทุกวัน มันก็เริ่มทำให้พนักงานเริ่มสงสัยแล้วว่าเขาคือใคร ทำไมดูสนิทกับเธอและเข้ากันได้กับตะวันขนาดนั้น
"ทำไมไม่ออกไป มาอยู่ทำไมอยู่ได้" วานิลเดินเข้าไปใกล้ๆ ตรงที่ศรัณย์นั่งอยู่ แม้จะพูดเสียงแผ่ว แต่เขาก็ดูดียิ่งกว่าอะไรซะอีก
ศรัณย์ยิ้มกริ่มออกมา แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ไม่ได้โต้ตอบ เพราะเขาไม่อยากเถียงและทำให้วานิลต้องไม่พอใจ
"แม่นิลฮะ"
"ตะวัน..."
"สวัสดีครับ"
"ครับผม"
"คุณลุงสวัสดีครับ"
"กลับมาจากโรงเรียนแล้วเหรอครับ"
"ครับ"
"ตะวันครับ ไ
