โรงพยาบาล
"คุณวานิล!"
"พี่นิล"
"....." วานิลตื่นขึ้นมาแบบสะลึมสะลือ เห็นเรนลูกน้องคนสนิทกับไลลายืนอยู่ข้างๆ เธอกำลังงงเพราะจำอะไรแทบไม่ได้เลย
"พี่นิลเป็นยังไงบ้างคะ" เสียงหวานๆ เอ่ยถามขึ้น
"อืม ไลลา..."
"อย่าเพิ่งขยับตัวนะครับ หมอสั่งไว้ไม่งั้นแผลจะฉีกได้" ลูกน้องคนสนิทรีบห้าม
ตอนแรกเธอก็งงอยู่ไม่น้อยเลยเหมือนกัน ทว่าภาพทุกอย่างมันค่อยๆ ชัดเจนขึ้นในหัวแล้ว ใช่! เธอถูกลูกน้องของศรัณย์ยิง และตอนนี้เธอก็คงอยู่ที่โรงพยาบาลสินะ
"นี่ฉันสลบไปตั้งแต่เมื่อไหร่?"
"ตั้งแต่เมื่อคืนเลยครับ หมอบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก เพราะกระสุนถากที่แขน แต่ก็เสียเลือดมากเหมือนกัน เลยทำให้คุณวานิลหมดสติครับ"
"....." เธอพยักหน้า ไม่อยากจะเชื่อเลยเหมือนกัน ว่าตัวเองจะต้องมาถูกยิงแบบนี้ ที่สำคัญมันไม่ตายซะด้วยนี่สิ
"นอนพักก่อนนะครับ เดี๋ยวผมไปตามหมอมาตรวจ"
"ฉันจะกลับ..."
"ดะ เดี๋ยวค่ะพี่นิล จะกลับ
