เวลาต่อมา
"อึกอาา..." ศรัณย์รู้สึกตัวขึ้นมาหลังจากที่เขาหลับไปอยู่ร่วมเดือน แม้จะรอดจากคมกระสุนแต่ก็ปางตายเหมือนกัน เพราะกระสุนฝังลึกเข้าไปเฉียดกับอวัยวะสำคัญเพียงนิดเดียวเท่านั้น
"เป็นไงล่ะมึง"
"....." ชายหนุ่มค่อยๆ ปรับสายตามองเจ้าของน้ำเสียงที่ทักทายขึ้น ปรากฏว่าเป็นเพื่อนสนิทของตัวเอง "อึก กูยังไม่ตายอีกเหรอวะ?"
"ผิดหวัง?"
"เหอะ!"
"เออมึงยังไม่ตาย"
"ช่วยกูมาเหรอวะ?"
"อืม"
"ช่วยมาทำห่าไรวะ ไม่ปล่อยให้กูตาย"
"มึงนี่ก็ฉลาดนะ ฉลาดทุกอย่าง แต่โง่เรื่องผู้หญิง มึงนี่มันยังไงวะไอ้รัณ?"
"ทำไม?"
"ยอมตายเพียงเพราะผู้หญิงคนเดียว?"
"....."
"ก่อนมึงจะทำอะไร มึงช่วยตั้งสติและคิดก่อนได้ไหมวะ?"
เพื่อนสนิทของเขารู้มาว่า ศรัณย์วางแผนให้ลูกน้องของตัวเอง หลอกล่อกลุ่มของเพื่อนวานิล เพื่อที่เขาจะได้ไปดักรอเธออยู่ที่บ้าน
"นี่ถ้ากูไม่เอะใจ แล้วรีบตามมึงไป มึงคิดไหมว่ามันจะเกิดอ
