ขณะที่ไอรีนเองที่ยังไม่รู้ชะตากรรมต่อจากนี้ของตัวเอง เธอกลับมาที่คฤหาสน์หลังใหญ่ของตระกูลน่านฟ้าที่แม่ของเธอทำงานเป็นหัวหน้าแม่บ้าน แถมที่นี่ยังเคยเป็นที่พักอาศัยที่ปลอดภัยที่สุดของเธอ หลายปีที่ผ่านเธอใช้ชีวิตอยู่ภายในรั้วคฤหาสน์หลังนี้ และเธอก็เป็นหนี้บุญคุณครอบครัวนี้มากเหลือเกิน ที่ช่วย ชีวิตของเธอกับแม่เธอเอาไว้
“น้องไอ กลับมาแล้วเหรอคะ” องุ่นสาวใช้ประจำบ้านอีกคนเอ่ยทักทายร่างบางที่หอบหิ้วของพะรุงพะรังเข้ามาภายในห้องครัวด้านหลังของคฤหาสน์ ไอรีนระบายยิ้มด้วยความสดใสพร้อมกับรีบเอาของไปวางในห้องครัว
“พี่องุ่น สวัสดีค่า ไม่เจอกันตั้งนานสวยขึ้นนะคะเนี่ย”
“แหมน้องไอก็ มาถึงก็ปากหวานเลยน้า”
“ไอพูดจริงค่ะ พี่องุ่นสวยขึ้นมาก ๆ เลย” ร่างบางยังคงปากหวานชมเปราะแม่บ้านสาวที่มีอายุมากกว่าเธอไม่กี่ปี สาวองุ่นที่ได้ยินก็รู้สึกใจฟูฟ่องก่อนจะยิ้มเขินให้หญิงสาว
“ก็นิดนึงค่ะ ช่วงนี้เอฟของในติ๊กตอกเยอ
