ฮอลที่ได้ยินพี่ชายของตัวเองพูดออกมาแบบนั้น เขาก็ยิ่งรู้สึกจุกภายในอก ภาพในวันวานมันย้อนกลับเข้ามาในหัวของเขาอีกครั้ง ภาพตั้งแต่เด็กระหว่างเขากับไอรีนถ้าเขาสังเกตหรือฉุกคิดสักนิดเขาจะจำได้เลยว่ารอยยิ้มของหนูอัยย์ไม่เคยเปลี่ยนไปเลย โดยเฉพาะแววตาของเธอมันสดใสและเปล่งประกายมาตลอด
เธอยังคงเหมือนเดิมเพียงแต่เขาโง่เอง โง่ที่ไม่เคยได้ฉุกใจคิดเรื่องพวกนี้
“กูยังไม่ได้บอกเขาเลยว่ากูรักเขา”
“เมื่อเช้ากูขอให้เขาอยู่รอกู รอกูกลับมาแล้วกูจะบอกเขาว่ากูแม่งรักเขาไปแล้วทั้งใจเลย”
“กูเคยถามตัวเองว่าทำไมต้องเป็นไอรีน ทำไมต้องหลงรักผู้หญิงคนนี้...มาตอนนี้กูได้คำตอบแล้ว”
“กูได้คำตอบแล้วว่าสุดท้ายไม่ว่าจะเป็นไอรีนหรือหนูอัยย์ สุดท้ายเขาก็คือผู้หญิงคนเดียวที่กูรัก” เสียงทุ้มเอ่ยออกไปได้เพียงแค่นั้นก่อนที่เขาจะร้องไห้ออกมาอย่างไม่คิดอาย เขากลัวอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ครั้งสุดท้ายที่เขาร้องไห้คือวันที่ลุงห
