“ทุกเรื่องไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่พี่ทำเลวกับเธอ หรือแม้แต่เรื่องของน้าหิรัญกับตะวัน หรือแม้แต่ที่พี่ต้นเหตุให้เธอตกอยู่ในอันตรายแบบนี้”
“โกรธพี่รึป่าว...”เสียงทุ้มเอ่ยถามออกไปอย่างยากลำบาก เขารู้สึกผิดอยู่เต็มหัวใจกับทุกเรื่องราวที่เกิดขึ้นโดยที่เขาเป็นส่วนหนึ่งของต้นเหตุนั้น...ร่างบางสบนัยน์ตาคู่คมนิ่งงันก่อนที่เธอจะระบายยิ้มออกมาน้อย ๆ
“โกรธค่ะ ไอเคยโกรธพี่ตอนเด็ก ๆ เพราะคิดว่าเป็นเพราะพี่ไอถึงต้องเสียพ่อกับน้องชายไป”
“ไอโกรธที่จู่ ๆ ไอกับแม่ก็ต้องมาหนีตายเพราะครอบครัวของพี่ โกรธที่จู่ ๆ ชีวิตตัวเองก็ต้องหนีหัวซุกหัวซุนแบบนั้น จากที่เคยใช้ชีวิตได้อย่างปกติและมีความสุขกลายเป็นว่าไอกับแม่ต้องอยู่กับแบบหลบ ๆ ซ่อน ๆ ต้องหนีตายจากอะไรก็ไม่รู้ที่ต้องการชีวิตไอกับแม่...แต่ก็ยังโชคดีที่ครอบครัวพี่น่านช่วยเหลือไอกับแม่เอาไว้”
“แต่พอโตขึ้นมาไอก็มาคิดได้ว่า พี่เองก็คงเสียใจไม่ต่างกัน พี่เองก็คงไ
