หวงรักเมียเก่า#เฮียองศา

บทนำ

ซ่า~

ร่างเล็กในชุดนักเรียนเปียกโชกไปทั้งตัว ก้าวขาอย่างช้าๆ ราวกับคนหมดแรงท่ามกลางสายฝนที่โหมกระหน่ำตกลงมาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะขาดสาย ไปตามเส้นทางถนนทอดยาวที่เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจุดหมายปลายทางสำหรับเธอในตอนนี้มันอยู่ที่ไหนกัน…

‘เราเลิกกันเถอะกอหญ้า…พี่กำลังจะแต่งงานกับลิตา’

ประโยคถ้อยคำของชายหนุ่มที่เหมือนเข็มแหลมทิ่มแทงหัวใจหญิงสาวอย่างแรง ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวหญิงสาวซ้ำๆ จนเธอที่พยายามแอบซ่อนความเจ็บปวดอย่างสุดกำลังเดินหนีจากเขามาไกลแล้ว ท้ายที่สุดก็ไม่สามารถฝืนข่มกลั้นหยาดน้ำตาที่คิดว่าแห้งเหือดไปหมดแล้วไม่ให้ไหลทะลักลงมาได้อีกต่อไป

พรึ่บ

“ฮึก ฮือ ฮือ”

ร่างคนตัวเล็กทิ้งตัวนั่งแหมะลงบนพื้นอย่างหมดอาลัย นั่งกอดตัวเองร้องไห้สะอื้นอย่างหนักจนหัวไหล่สั่น อารมณ์หญิงสาวตอนนี้ดิ่งลงสู่เหว หลังจากรับรู้ว่าความรักครั้งนี้ของผู้หญิงที่ชื่อกอหญ้าได้พังทลายลงในพริบตาโดยที่เธอไม่ทันได้เตรียมตัวเตรียมใจอะไรเลย

หัวใจเธอเจ็บปวดจนคล้ายถูกมีดนับพันทิ่มแทงลงมาอย่างโหดเหี้ยมที่ต้องมารับรู้ว่าผู้ชายที่รักมากที่สุด…เชื่อใจกันมาตลอด จู่ๆ ก็มาขอเลิกรากันอย่างกะทันหันเพื่อไปแต่งงานกับผู้หญิงอีกคน ทั้งที่ตอนนี้เธอก็เพิ่งรู้ตัวว่ากำลังท้องลูกของเขาอยู่

เขาคิดว่าเธอคนนี้โง่เขลาไม่พอหรือยังไง ทำไมเธอถึงเป็นคนที่ถูกเลือกให้เป็นคนอาภัพในเรื่องความรัก…มีรักทั้งทีก็ถูกหักหลังกันแบบนี้ ยอมเต็มใจให้เขาหลอก ทั้งปักใจเชื่อจนสนิทใจว่าผู้ชายอย่างองศาที่เธอมั่นใจแล้วว่าจะใช้ชีวิตคู่ร่วมกับเขาในอนาคตจะรักเธอเพียงคนเดียว แต่แล้วมันกลับ

ไม่ใช่เลย...

แค่เพียงเหตุผลเดียวที่เธอนั้นดีสำหรับเขาไม่พอ เขาถึงกับต้องนอกใจ ไปหาความสุขกับผู้หญิงคนอื่นแทนเลยอย่างนั้นเหรอ…แล้วความรู้สึกของเธอกับลูกในท้องล่ะจะทำยังไง มีแต่เขาที่เห็นแก่ตัวให้ความสนใจกับความรู้สึกของตัวเองเป็นอันดับหนึ่ง

หัวใจที่แตกสลายดวงนี้เมื่อต้องมารู้ว่าผู้ชายที่เคยรักที่สุดขอเลิกราโดยทิ้งให้เธอที่กำลังอุ้มท้องลูกของเขาอยู่ต้องทนเจ็บปวดอยู่คนเดียวแบบนี้เหรอ มันน่าตลกเสียจริงๆ ..

‘สุดท้ายแล้วเขามันก็เป็นผู้ชายที่มีสันดานเห็นแก่ตัวคนหนึ่ง ที่ฉันไม่ควรจะไปหลงเชื่อรักเขาตั้งแต่แรกแล้ว’

ซ่า~

“แม่ขอโทษนะลูก อึก แม่ขอโทษ แม่ผิดเองที่แม่ทำให้หนูต้องมาลำบาก ให้หนูเกิดมาโดยไม่มีพ่อ แม่ขอโทษจริงๆ ”

เธอร่ำไห้ปานจะขาดใจตายท่ามกลางสายฝน เอ่ยคำขอโทษกับลูกน้อยในท้องซ้ำๆ ด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ความเจ็บปวดเล่นพล่านไปทั้งร่างกายเข้าสู่หัวใจจนเธอแทบจะไม่สามารถประคองร่างให้ยืนไหวต่อไปได้ หัวใจของเธอครั้งนี้มันแตกสลายเกินกว่าที่จะนำกลับมารักษามันได้เสียแล้ว…

“แม่สัญญา แม่จะไม่ให้ใครมาทำร้ายเราได้อีกแล้ว แม่สัญญา…”