เมื่อได้ยินว่าสตรีตัวเล็กผสมยากำหนัดให้เขากิน เมิ่งเหยียนมองนางอย่างคาดโทษ สายตาคมกล้ามีแววตามุ่งร้ายอยากลงทัณฑ์นางให้หลาบจำ
"ข้ายังหื่นไม่พออีกรึ หากอยากได้ข้าเหตุใดไม่ขอตามตรง เคยได้ยินหรือไม่ว่ากรรมคือผลแห่งการกระทำ" เขาหอมแก้มนางแรง ๆ
"ข้าคิดจะบอกท่านว่าอย่ากิน แต่ท่านกินไปเสียแล้ว" ลี่หลิงเริ่มหวั่นใจเมื่อเห็นท่าทีเขาโหยกาม
"เจ้าจงใจเอาน้ำแกงกำหนัดมาให้ข้าตั้งแต่ก่อนเจ้าเข้าไปยั่วข้าในห้องอาบน้ำ หมายความว่าเจ้าตั้งใจมาพลีร่างที่นี่"
เมิ่งเหยียนอุ้มนางมาเกยบนตัก ดึงสายรัดผ้าโปร่งบังตาที่เสาเตียงมามัดมือนางทั้งสองข้างติดกันไว้ ผูกโยงกับลายฉลุไม้บนหัวเตียง
"ทะ ท่าน จะทำอะไรเจ้าคะ" ลี่หลิงตื่นตระหนก นางจำภาพอดีตสามีจับมัดทรมานได้ติดตา
"เพียงเล่นสนุกกันเท่านั้น ข้าสัญญาว่าจะไม่ทำให้เจ้าเป็นอันตรายหรือเจ็บปวด"
ผ้าโปร่งสีดำถูกคาดไว้บนดวงตายาวเฉียงอย่างเมล็ดซิ่ง ปิดบังการมองเห็นจนแทบมื
