อยากเป็นสุภาพบุรุษ
1709 คำ
นักรบ...
"พี่มินนี่ผมว่าพี่เลิกตอแยแฟนผมสักทีเถอะ" ตอนนี้ผมอยากปกป้องยัยป้าเพราะสงสารที่เธอถูกพี่มินนี่ดูถูก
"พี่ไม่เชื่อหรอกว่านักรบจะเอายัยนี่มาเป็นแฟนน่ะ ระดับลูกชายนักการทูตจะมาเอาแฟนที่เคยแย่งผัวคนอื่น รู้ถึงไหนอายถึงนั่น"
"แย่งหรือไม่แย่งผมว่าพี่น่าจะรู้อยู่แก่ใจ ผมขอล่ะอย่ามากล่าวหาแฟนผมไม่งั้นผมไม่ยอมแน่พี่คิดดูเอาว่าพ่อพี่ที่เป็นตำรวจกับพ่อผมที่เป็นถึงนักการทูตใครจะภาษีดีกว่ากัน ผมไม่ได้ดูถูกนะ พี่คิดดูเอาเองก็แล้วกันเพราะเรื่องนี้ผมกับไอเดียไม่ผิดพี่มาหาเรื่องก่อน แต่ถ้าพี่ไม่เชื่อว่าผมกับไอเดียเป็นแฟนกันผมจะทำให้เห็นเอง" ผมไม่ชอบคนที่ดูถูกคนพี่มินนี่คิดว่าตัวเองเป็นใครสูงส่งมาจากไหนกันถึงมาว่ายัยป้าของผม แค่มีพ่อเป็นตำรวจก็ทำตัวไม่กลัวใครอยากด่าใครก็ด่าอย่างงั้นเหรอ ขนาดพ่อผมมีตำแหน่งใหญ่โตเป็นถึงท่านทูตผมยังไม่เคยเอาไปอวดใครเลย ผมตัดสินใจดึงยัยป้าเข้ามาจูบต่อหน้าทุกคนจนยัยป้าหน้าเหวอ ผมหวังว่ายัยป้าจะไม่ฟาดฝ่ามือลงบนหน้าผมนะที่ผมจูบเธอโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว
"นักรบ นี่เราเป็นแฟนกับยัยไอเดียจริงๆเหรอ"
"ใช่ครับเราเพิ่งตกลงเป็นแฟนกันเมื่อวานนี้เองพี่มีปัญหาอะไร"
"หึ ผู้หญิงสวยๆหน้าตาดีๆมีไม่เอาไปเอายัยไอเดียหน้าจืด รสนิยมห่วยสิ้นดี"
"ผมยอมรสนิยมห่วยแต่ถ้าให้เลือกระหว่างไอเดียกับพี่ผมเลือกไอเดียเพราะผู้หญิงบางคนสวยแต่รูปจูบไม่ลงเพราะปากเหม็นเน่า"
"กรี๊ดดดด กรี๊ดดดดด"
ไอเดีย.....
ฉันไม่รู้ว่าตัวเองมานั่งอยู่บนรถตั้งแต่ตอนไหน คือพอฉันโดนนักรบขโมยจูบแรกของฉันไปสติสตังของฉันก็เหมือนหลุดออกจากร่าง เขามาพรากจูบแรกของฉันไปโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัวหรือเตรียมใจ
"ป้า"
"...."
"ป้า"
"...."
"ป้า!!!!" เสียงตะคอกของนักรบที่เรียกชื่อฉันทำเอาฉันตกใจจนสติกลับคืนมา
"อะไร!!!"
"ผมเรียกอยู่ตั้งนานเป็นอะไรทำไมเงียบผิดปกติตั้งแต่ผมลากแขนป้าเดินออกมาจากห้างแล้ว"
"เมื่อกี้นี้นาย..จูบฉันทำไม"
"ก็อยากจูบ"
"นักรบ!!!"
"ผมแค่อยากช่วยป้าก็แค่นั้น ผมไม่อยากให้ป้าโดนพี่มินนี่ดูถูก"
"นายก็เลยจูบฉันให้ยัยนั่นเห็นแล้วก็เชื่อว่าเราเป็นแฟนกัน"
"อื้มม ถูกต้อง"
"เหอะ นายรู้ไหมว่านายได้พรากสิ่งที่ฉันเก็บรักษาเอาไว้มาตลอดยี่สิบกว่าปีของฉันไป"
"หมายถึงอะไร จูบอ่ะเหรอ"
"ใช่ นั่นคือจูบแรกของฉัน"
"งั้นเราก็หายกัน"
"หายกันอะไร"
"ป้าก็เป็นจูบแรกของผมเหมือนกัน"
"ห๊ะ!!!" ฉันไม่อยากจะเชื่อ เขาต้องโกหกฉันแน่ๆคนอย่างเขาที่พกถุงยางทีเป็นสิบกล่องยี่สิบกล่องเนี่ยนะจะไม่เคยจูบใคร เชื่อก็ออกลูกเป็นลิงแล้ว
"จริง ผมไม่เคยจูบกับใคร"
"นายคิดว่าฉันเป็นเด็กอายุสองขวบหรือไงอย่ามาตอแหล นายบอกเคยมีกับผู้หญิงมาตั้งหลายคนจะไม่เคยจูบได้ไงไม่เชื่อหรอก"
"เชื่อเหอะ ผมพูดจริงสาบานให้ฟ้าผ่าเลยเอ้า" นักรบชูสามนิ้วเพื่อสาบานฉันรีบปัดมือเขาลง
"อย่ามาสาบานตอนนี้ฉันนั่งอยู่บนรถกับนายนะ เกิดฟ้าผ่านายตอนนี้ฉันไม่ซวยไปด้วยหรือไง"
"ไม่เชื่อจริงดิ"
"ใช่ฉันไม่เชื่อ"
"นึกว่าจะหลอกง่าย5555"
"ตกลงนายโกหกใช่ไหมนายเคยจูบกับคนอื่นมาใช่ไหม" ฉันจ้องหน้าแล้วก็ลุ้นกับคำตอบของเขา ฉันแอบหวังว่าเขาจะบอกว่าเขาพูดจริงเรื่องที่เขาไม่เคยจูบกับใคร แต่ทำไมฉันต้องมาลุ้นด้วยล่ะเขาจะเคยจูบหรือไม่เคยจูบกับใครมันก็ไม่เกี่ยวกับฉันอยู่แล้วนี่
"ผมพูดจริง ผมไม่เคยจูบกับใครป้าคนแรก"
นักรบ....
ผมพูดเรื่องจริงที่ว่าผมไม่เคยจูบกับใคร ถึงผมจะเคยมีอะไรกับใครมาแต่ผมก็ไม่เคยให้พวกเธอจูบหรือจูบพวกเธอมากสุดก็ซุกไซ้แค่นั้นจะบอกว่าผมหวงริมฝีปากของผมก็ได้นะ ฟังดูอาจจะไม่เชื่อแต่ผมพูดจริงแค่มีอารมณ์ก็เอากันให้เสร็จๆไปไม่ต้องจูบกันก็ได้ป่ะ ผมเคยบอกกับตัวเองเอาไว้ว่าผมจะจูบกับคนที่ผมรู้สึกพิเศษด้วยเท่านั้น ถามว่ายัยป้าพิเศษหรือยังไงผมถึงจูบ บอกตามตรงเลยนะตอนแรกผมก็ไม่อะไรรู้สึกเฉยๆแต่พอได้อยู่ด้วยกันได้ทะเลาะกันมันทำให้ผมรู้สึกมีความสุขอย่างประหลาด จะว่าผมโรคจิตก็ได้นะผมมีความสุขทุกครั้งที่ได้แหย่ยัยป้าให้โกรธให้โมโห และพอมาวันนี้เห็นเธอโดนพี่มินนี่ใส่ร้ายแล้วก็ดูถูกผมรู้สึกไม่โอเคผมดูออกว่ายัยป้ากำลังรู้สึกแย่ที่โดนด่าโดนดูถูกกลางร้านอาหารกลางห้างแบบนี้ผมก็เลยอยากช่วยเธอให้พ้นจากสถานการณ์ตรงหน้าผมก็เลย...จูบเธอ ถามว่าผมตั้งใจมั้ยผมตั้งใจนะ
"ตอนนี้เท่ากับว่าเราสองคนเป็นจูบแรกของกันและกันแล้วนะ"
"ฉันต้องดีใจต้องภูมิใจใช่ไหมที่ได้จูบกับนายน่ะ"
"ด้องดีใจสิ ไม่ดีใจได้ไง"
"ฉันไม่อยากพูดกับนายแล้ว" ยัยป้าหันหลังให้ผมแล้วก็เอาหน้าซุกประตู
"ป้า"
"อะไรอีก"
"ตอนนี้ไม่ใช่แค่เราจูบกันนะ ตอนนี้เราเป็นแฟนกันแล้วด้วย"
"แฟนกันอะไรของนายอีก"
"ก็ที่ผมบอกพี่มินนี่ไปไงว่าเราเป็นแฟนกันอ่ะ"
"คิดว่ายัยนั่นจะเชื่องั้นเหรอ"
"น่าจะเชื่ออยู่นะเพราะผมจูบป้าต่อหน้าพี่มินนี่"
"นายนี่นะไม่น่าไปพูดแบบนั้นเลย"
"ทำไมหรือป้าไม่อยากเป็นแฟนกับผม"
"ใครจะอยากเป็นแฟนนายกัน นายก็รู้ว่าสเป๊กของผู้ชายที่จะมาเป็นแฟนฉันต้องเป็นยังไงอย่างนายไม่ได้สักข้อนึงเลย"
"ใครบอก ผมมีสองข้อนะ"
"สองข้ออะไร"
"ป้าบอกชอบผู้ชายนิสัยดี เป็นสุภาพบุรุษ รักเดียวใจเดียว หล่อ รวย ซึ่งตอนนี้ผมมีสองข้อหลัง"
"แต่ที่เหลือไม่มี"
"ตอนนี้ไม่มีแต่ต่อไปก็อาจจะมี"
"นายพูดแบบนี้หมายความว่าไงนายจะจีบฉันอย่างงั้นเหรอ"
"ถ้าบอกว่าใช่ล่ะจะว่าไงถ้าผมจะจีบ" พอผมพูดแบบนั้นยัยป้าก็เงียบใส่ทันที
ผมขับรถมาจนถึงคอนโดโดยที่ระหว่างทางยัยป้าไม่พูดอะไรกับผมสักคำ ผมทำได้แค่เดินตาม ผมมองตามหลังยัยป้าที่เดินลิ่วๆเข้าลิฟท์ผมรีบเดินตามเข้าไปพอเราบังเอิญสบตากันยัยป้าก็หลบสายตา
"ป้า"
"...." เงียบ
"ป้า"
"......." เงียบ
"ไอเดีย" พอผมเรียกชื่อเธอเธอก็หันมาทันที
"เรียกอยู่ได้จะเรียกอะไรนักหนา"
"ที่ผมบอกเมื่อกี๊ผมพูดเล่นนะอย่าคิดมาก" ผมกลัวยัยป้าจะอึดอัดก็เลยบอกไปแบบนั้น
"ฉันรู้ว่านายพูดเล่นอย่างนายไม่มีทางมาชอบคนอย่างฉันหรอกอายุฉันมากกว่านายตั้งหลายปี"
ไอเดีย...
ถามว่าฉันรู้สึกยังไงตอนที่ฉันถามนักรบว่าจะจีบฉันเหรอแล้วเขาตอบว่าใช่ ฉัน ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรจู่ๆใจมันก็สั่นขึ้นมาดื้อๆตอนที่เขาพูด ฉันทำอะไรไม่ถูกเพราะไม่รู้ว่าเขาพูดเลนพูดจริง ไม่ใช่ว่าไม่เคยมีคนเข้ามาจีบนะฉันมีคนจีบเยอะแยะแต่ไม่เคยมีใครทำให้ฉันใจสั่นเท่านักรบเลยทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเขาแค่ล้อเล่น
หลายวันต่อมา...
ตั้งแต่วันนั้นฉันกับนักรบก็คุยกันน้อยลงเขาไม่ค่อยแหย่ให้ฉันโกรธแบบเมื่อก่อน มันบอกไม่ถูกเหมือนอะไรในชีวิตขาดหายไป อย่าบอกนะว่าฉันชอบให้เขาแหย่น่ะไม่หรอกฉันไม่ได้ผิดปกติ
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกฉันก็ตื่นเช้ากว่าปกติเพื่อทำอาหารเช้าให้เขากับฉันทาน อยากจะบอกว่าเขาเริ่มทานผักได้บ้างแล้วนะถึงจะไม่ทุกอย่างก็เถอะ
"ป้าจะไปเรียนพร้อมกันเลยมั้ย" นักรบถามฉันขณะที่ฉันกำลังยืนล้างจานชามอยู่
"ไม่เป็นไรนายไปก่อนเลยฉันยังล้างจานไม่เสร็จ"
"งั้นเดี๋ยวผมช่วย"
"ไม่ต้อง" เขาไม่ฟังที่ฉันพูดแถมยังมายืนอยู่ข้างหลังแล้วโน้มตัวลงมาเอื้อมมือมาช่วยฉันล้างจานทำให้ตอนนี้เหมือนฉันกำลังอยู่ในอ้อมแขนของเขา แถมฉันยังได้กลิ่นน้ำหอมที่เขาใช้มันหอมมากมากจนฉันเกือบเคลิ้ม
"นายทำอะไรของนายเนี่ยถอยออกไป"
"ก็ช่วยป้าล้างจานไงจะได้เสร็จเร็วๆ"
"นายแกล้งฉันใช่ไหม"
"แกล้งอะไรเปล่าแกล้งซะหน่อย"
ฉันทำอะไรไม่ได้สุดท้ายก็ยอมอยู่ในอ้อมแขนของเขาจนเขาล้างจานเสร็จจากนั้นเขาก็เดินไปหยิบกระเป๋าของฉันที่วางบนโต๊ะกินข้าวแล้วเดินไปเปิดประตู
"นายจะเอากระเป๋าฉันไปไหน"
"ก็ช่วยถือให้ไง ผมอยากเป็นสุภาพบุรุษ^^
"..........."
- ผู้เขียน
