หลงรักร้ายนายตัวแสบ

ขอแค่เปิดใจ

ไอเดีย...

ตอนนี้นักศึกษาทุกคนมาถึงเชียงใหม่กันเป็นที่เรียบร้อยแล้วและตอนนี้เรากำลังจะเดินเข้าไปในหมู่บ้านซึ่งระยะทางก็ไกลพอสมควร ที่ต้องเดินเพราะรถไม่สามารถเข้าไปได้ แต่เดินมาได้สักพักฉันก็เริ่มมีอาการปวดท้องประจำเดือน คือทุกครั้งที่ประจำเดือนมาฉันจะมีอาการปวดท้องทุกครั้งบางเดือนปวดมากบางเดือนปวดน้อยซึ่งครั้งนี้ฉันปวดมากปวดจนเดินไม่ไหว อันที่จริงฉันปวดมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้วแต่ก็กินยาแก้ปวดไปอาการก็ดีขึ้นแต่มาตอนนี้อาการปวดท้องกำเริบอีกแล้ว

"แกไหวไหมเดีย"

"ไหวๆ" ฉันบอกยัยปุ้ยว่าไหวแต่ฉันรู้ว่าไม่ไหว ฉันก็เลยเดินไปนั่งตรงโขดหินข้างทาง

"เป็นอะไรไอเดียทำไมหน้าซีดๆไม่สบายหรือเปล่า" นักรบวิ่งมาโดยมีซีวิ่งตามหลังเขามองหน้าฉันแล้วถามฉันด้วยสายตาเป็นห่วงก่อนจะเอามือมาแต่หน้าผากฉันเพื่อวัดไข้

"ยัยเดียปวดท้องประจำเดือนน่ะเป็นแบบนี้มานานแล้ว" ยัยปุ้ยตอบแทนฉันเพราะตอนนี้ฉันไม่มีแรงจะพูดแล้ว คนที่ปวดประจำเดือนบ่อยๆน่าจะรู้ว่าเวลาที่ปวดมันไม่อยากทำอะไรเลย

"แล้วทำไมไม่บอกปวดตั้งแต่เมื่อไหร่แล้วเนี่ย"

"เมื่อวาน" ฉันบอกเขาไป

"แล้วทำไมไม่บอกฉันวะ ก็ว่าอยู่ทำไมวันนี้เธอดูเงียบๆเอาแต่นอนหลับมาตลอดทางที่แท้ก็ปวดท้องนี่เอง"

"ก็ฉันคิดว่ากินยาแล้วมันจะดีขึ้นนี่นา"

"เห้ออ เธอนี่นะทำให้ฉันเป็นห่วงอีกแล้วแล้วนี่เดินไหวไหม" จะบอกว่าตอนนี้เขาไม่เรียกฉันว่ายัยป้าไม่เรียกที่รักไม่เรียกตัวเองไม่เรียกไอเดียแล้วเขาเรียกฉันๆเธอๆราวกับว่าเราอายุเท่ากันอย่างงั้นแล่ะ ซึ่งฉันก็ขี้เกียจแย้งเขาจะเรียกยังไงก็เอาที่เขาสบายใจก็แล้วกัน

"ไหว" ฉันฝืนตัวเองแล้วลุกขึ้นเพื่อเดินต่อเพราะตอนนี้คนอื่นๆพากันนเดินไปไกลแล้ว

"ไม่ไหวอย่าฝืน อ่ะ ไอ้ซีกูฝากมึงสะพายกระเป๋าไอเดียให้หน่อย ส่วนกูจะเอาไอเดียขึ้นขี่หลัง"

"ไม่ต้อง"

"แกเดินไม่ไหวก็อย่าฝืนเดินเลยขี่หลังแฟนแกน่ะดีแล้วจะได้ถึงหมู่บ้านไวๆ ถ้ามัวแต่รอแกเดินมีหวังถึงหมู่บ้านตอนกลางคืนโน่นแล่ะ" สุดท้ายฉันก็ต้องขึ้นขี่หลังนักรบ อยากจะบอกว่านี่เป็นครั้งแรกที่เราใกล้ชิดกันขนาดนี้ ระหว่างที่เดินไปฉันก็ได้กลิ่นหอมอ่อนๆมาจากตัวของเขาอยากจะบอกว่านักรบเป็นผู้ชายที่มีรสนิยมค่อนข้างดีน้ำหอมที่เขามันไม่ได้ฉุนจนเวียนหัวแต่มันเป็นน้ำหอมที่มีความหอมแบบอ่อนๆสำหรับผู้ชาย ฉันแอบสุดดมไปตลอดทางโดยไม่ให้เขาจับได้

"ถ้าง่วงก็ซบลงมาที่ไหล่แล้วก็หลับได้เลยนะครับที่รัก" เขาหันหน้ามาพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนจนทำให้ใจฉันเต้นแรง อยากจะบอกว่าฉันแพ้น้ำเสียงอบอุ่นของเขามาก อาจจะเป็นเพราะปกติเขาไม่เคยใช้น้ำเสียงแบบนี้กับฉัน พอได้ยินก็เลยรู้สึกดีจนใจเต้นแรง

"นายไม่หนักเหรอ"

"หนัก"

"......"

"555พูดเล่นเธอก็ตัวเท่าลูกแมวจะหนักอะไรล่ะ"

"แต่นายก็ให้ฉันขี่หลังมานานเกือบชั่วโมงแล้วนะ ฉันกลัวนายจะปวดหลัง"

"ฉันทนได้เธอไม่ต้องห่วง"

"ขอบคุณนะ"

"ครับ^^"

"นายอย่าพูดเพราะแล้วทำน้ำเสียงแบบนี้ได้ไหม"

"ทำไมเหรอ"

"ก็มันทำให้ฉันหวั่นไหวน่ะสิ>นักรบ...

จากที่ผมฟังๆดูผมคิดว่าระหว่างหมู่บ้านนี้กับหมู่บ้านต้นน้ำที่เราจะไปเข้าค่ายอาสามันต้องมีอะไรแน่นอนดูแล้วน่าจะไม่ถูกกัน แต่เรื่องนั้นช่างมันก่อนเถอะตอนนี้ผมอยากให้ไอเดียได้อาบน้ำพักผ่อนก่อนเพราะใบหน้าของเธอตอนนี้ซีดมาก

พอคุณลุงคนนั้นถูกแม่อุ้ยไล่ก็หันมาทำหน้าตึงมองมาที่ผมกับไอเดียด้วยสีหน้าไม่พอใจแล้วเดินหายไปในความมืดพร้อมคบไฟในมือ

"คืนนี้นอนบนเฮือนอุ้ยก่อนเน่ออาจจะคับแคบไปน่อยแต่ก็นอนได้"

"ขอบคุณครับแม่อุ้ย" ถามว่าผมฟังภาษาเหนือรู้เรื่องได้ยังไง คือแม่ผมท่านเป็นคนเหนือครับเวลาแม่คุยกับตากับยายแม่ก็จะพูดภาษาเหนือตลอดผมก็พอเลยฟังรู้เรื่องบ้างแต่ไม่เคยพูด

หลังจากนั่้นผมกับไอเดียก็เดินตามแม่อุ้ยขึ้นมาบนเรือนซึ่งเป็นบ้านไม้ใต้ถุนสูงแบบคนสมัยก่อน แม่อุ้ยเรียกหลานชายของแกให้มาช่วยเอาที่นอนหมอนผ้าห่มรวมถึงมุ้งมาให้ผมปูนอนตรงชานบ้าน ระหว่างที่ผมกำลังช่วยหลานชายแม่อุ้ยกางมุ้งซึ่งเกิดมาผมก็เพิ่งเคยกางครั้งแรกส่วนไไอเดียก็นั่งให้กำลังใจเพราะผมบอกให้เธอนั่งรอไม่ต้องลุกมาช่วย ผมอยากแแสดงให้เธอเห็นว่าผมก็เป็นที่พึ่งให้กับเธอได้เธอจะได้เลิกมองผมเป็นเด็กสักที

พอจัดการกับที่นอนเสร็จผมก็ชวนไอเดียมาอาบน้ำที่ริมน้ำซึ่งอยู่ด้านหลังบ้านแม่อุ้ยพอดี ตอนแรกไอเดียไม่กล้าอาบเพราะไม่เคยอาบน้ำกลางแจ้งแบบนี้เธอบอกว่าเธออายแต่ผมก็บังคับให้เธอมาจนได้เพราะเราตากฝนกันมาถ้าไม่อาบน้ำสระผมมีหวังพรุ่งนี้ไข้ขึ้นกันทั้งคู่แน่ๆ

"ห้ามหันมามองนะไม่งั้นโกรธจริงๆด้วย" ไอเดียตะโกนบอกผมขณะที่เธอกำลังนุ่งผ้าถุงอาบน้ำสระผมอยู่ริมน้ำ ด้วยความที่ผมไมไ่ด้แกล้งเธอมานานผมก็เลยแอบโดดลงน้ำแล้วซ่อนตัวอยู่ใต้น้ำ จนผ่านไปสักพักเสียงไอเดียก็ตะโกนเรียกหาผมแต่ผมก็แกล้งทำเป็นเงียบ

"นักรบ!!!"

"..........."

"นักรบนายอยู่ไหน"

"............"

"นักรบไม่เล่นแบบนี้นะ ฉันกลัวนะ"

"..........."

"ฮึก ฮึก ฮึก นักรบ ฮืออออ ฉันกลัวนะนายอยู่ไหน ฮือออ" น้ำเสียงของไอเดียเริ่มสั่นจนผมเริ่มสงสารไม่อยากแกล้งเธอแล้วเสียงสะอื้นไห้ของเธอทำให้ผมค่อยๆดำน้ำพาตัวเข้าไปใกล้ตรงที่เธอนั่งอาบอยู่ก่อนจะโผล่หัวขึ้นมาอยู่ตรงตรงหน้าเธอพอดี

"กรี๊ดดดดด"

โป๊กกกก!!!

"โอ๊ยยยย!!!" เสียงขันน้ำกระแทกลงบนหัวของเขาอย่างแรงจนเขารู้สึกมึนหัว

"ฮึก ฮึก สมน้ำหน้าอยากแกล้งดีนัก" ไอเดียบ่นไปก็สะอื้นไปผมจะโกรธก็โกรธไม่ลงเพราะผมดันไปแกล้งเธอก่อน

"ขอโทษ แค่อยากให้ตัวเองตื่นเต้นเฉยๆอย่าโกรธเค้านะ^^"

"ห้ามทำแบบนี้อีกนะนายก็รู้ว่าฉันกลัว><"

"โอ๋ โอ๋ไม่แกล้งแล้วครับ จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ" ผมโอ๋พร้อมกับจูบเพื่อปลอบโยนคนขี้กลัว ซึ่งครั้งนี้เหมือนไอเดียจะโอนอ่อนผ่อนตามผมไม่ขัดขืนแต่พอได้จูบมันเริ่มไม่พอแล้วไงอากาศเป็นใจขนาดนี้ ผมเริ่มเล้าโลมไอเดียซึ่งนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เราได้อยู่ด้วยกันตามลำพังแบบนี้โดยที่บรรยากาศสุดแสนจะเป็นใจ

"อื้อออ พอแล้ว นี่มันบ้านแม่อุ้ยนะมันไม่ดี"

"แปลว่าถ้าไม่ใช่ที่นี่เธอจะยอมให้ฉันทำมากกว่าจูบใช่ไหม"

"นายนี่คิดแต่เรื่องพวกนี้ตลอดเวลาเลยใช่ไหม"

"ก็คนมันอยากอ่ะให้ทำไงได้ ยิ่งเห็นเธอนุ่งผ้าถุงเปียกไปทั้งตัวแบบนี้แถมหน้าอกยังพุ่งแทบจะโดนหน้าขนาดนี้จะให้ฉันทนได้ไง"

"ฉันไม่ยอมนายง่ายๆหรอกนะจะบอกให้ถ้านายมาทำอะไรฉันโดยที่ฉันไม่เต็มใจฉันจะไม่แค่เอาขันน้ำฟาดหัวนายแต่ฉันจะเอาสากครกฟาดหัวนายจนเลือดหัวนายออกไม่เชื่อคอยดู"

"แต่ฉันว่าฉันมีวิธีให้เธอยอมและเต็มใจไม่เชื่อก็คอยดู^^"