ไอเดีย...
หลังจากวันนั้นชีวิตความเป็นอยู่ของฉันก็เริ่มเปลี่ยนไปเพราะนักรบ ฉันถูกยัยปุ้ยแซวไม่เว้นวันเพราะนักรบคอยเอาใจฉันแทบจะทุกอย่างพักเที่ยงต้องมากินข้าวกับฉันไหนจะเพื่อนของเขาอีกที่ชอบแซวว่าฉันมีอะไรดีถึงทำให้เพื่อนของเขาเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ ฉันก็เลยถามซีว่าเมื่อก่อนนักรบเป็นยังไงเหรอเพราะฉันไม่ค่อยรู้ว่าเมื่อก่อนเขาเป็นยังไง
"มันไม่เคยจีบใครครับ แต่ถ้ามันถูกใจก็จะพาเข้าห้องน้ำไม่ก็ลากขึ้นเตียง5555"
"มึงพูดเชี่ยไรเนี่ยเดี๋ยวไอเดียก็เข้าใจกูผิดหรอก" อยากจะบอกว่าตอนนี้นักรบเขาไม่เรียกฉันว่าป้าแล้วนะแต่เรียกชื่อฉันแทน ฉันเคยถามเขาว่าทำไมไม่เรียกฉันว่าพี่เพราะถึงยังไงฉันก็อายุมากกว่าเขาตั้งหลายปี เขาตอบว่าไงรู้ไหมเขาบอกว่าจะให้เรียกแฟนตัวเองว่าพี่ได้ไงมันไม่โอเค เขาบอกแบบนี้ ทั้งที่ฉันยังไม่ไ่ด้ตกลงเป็นแฟนเขาเลยแต่พูดไปก็เท่านั้นแล่ะค่ะเขาฟังซะที่ไหนถึงเขาจะดีกับฉันกว่าแต่ก่อนไม่ค่อยกวนโมโหแต่นิสัยเอาแต่ใจของเขามันแก้ไม่หายหรอกค่ะฉันก็เลยปล่อยเลยตามเลยเขาอยากเรียกอะไรก็เรียกแต่ขออย่างเดียวอย่าเรียกฉันว่าที่รักเพราะฉันเขิน>นักรบ...
ผมรู้ว่าไอ้เชี่ยซีมันพูดอะไรกับไอเดียจนทำให้เธอถึงกับอึ้ง ผมไม่รู้จะด่ามันคำไหนดีที่ไปบอกไอเดียแบบนั้นแต่มันก็เป็นเรื่องจริงฉายาผมน่ะ หล่อ รวย คxxใหญ่ ไม่แปลกหรอกที่ไอเดียจะอึ้งยิ่งเธอยังไม่เคยเรื่องอย่างว่าก็ไม่แปลกที่จะแสดงอาการ ตกใจจนอึ้ง
วันนี้เป็นวันออกเดินทางไปเข้าค่ายอาสาที่เชียงใหม่ นักศึกษาทุกคนไปขึ้นเครื่องที่สนามบินเพื่อไปยังจังหวัดเชียงใหม่ เรานั่งเครื่องมาถึงเชียงใหม่ในเวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้นก็มีรถตู้หลายสิบคันมารอรับ ตอนแรกพวกพี่ๆบอกให้นั่งแยกชั้นปีแต่ผมไม่ยอมแอบขึ้นมานั่งคันเดียวกับไอเดียซึ่งเธอก็ดุผมพอเป็นพอเป็นพิธีแต่สุดท้ายก็ยอมให้ผมนั่งด้วยเพราะพี่ๆคนอื่นบอกว่าผมอยากนั่งคันไหนก็ได้ตามที่ผมต้องการ อาจจะเป็นเพราะตอนนี้ทุกคนรู้แล้วว่าพ่อผมเป็นหุ้นส่วนใหญ่ของมหาลัย ดีครับลองใช้เส้นสายบ้าง เรานั่งรถตู้จากสนามบินมาถึงทางเข้าหมู่บ้านซึ่งเราใช้เวลาเดินทางถึงสี่ชั่วโมงเต็มๆคิดดูเถอะว่าไกลขนาดไหน รถตู้มาจอดตรงลานกว้างที่น่าจะเป็นที่จอดรถซึ่งมีร้านค้าตั้งสองสามร้านอยู่มีห้องน้ำให้บริการด้วย
"ตรงจุดที่เรายืนอยู่นี้รถไม่สามารถเข้าไปได้แล้วนะคะน้องๆเราต้องเดินเท้ากันนะคะ ใครจะเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวก็จัดการให้เรียบร้อยนะคะอีกครึ่งชั่วโมงมารวมกันตรงนี้เพราะกว่าเราจะไปถึงหมู่บ้านก็ใช้เวลาเกือบชั่วโมงเลย จากที่คาดการไว้เราน่าจะไปถึงหมู่บ้านในช่วงบ่ายพอไปถึงเราก็จะให้น้องๆได้แยกย้ายกันไปพักผ่อนพอตอนเย็นจะมีพี่ป้าน้าอาทำอาหารมาเลี้ยงพวกเรา ใครที่ไม่ชอบทานอาหารพื้นบ้านก็สามารถซื้อของจากร้านค้าตรงนี้ไปทานได้นะคะ"
หลังจากพี่ปีสี่บอกแผนการทุกอย่างแบบคร่าวๆทุกคนก็ต่างพากันแยกย้ายบางคนก็หาข้าวกินบางคนก็ไปเข้าห้องน้ำ อยากจะบอกว่านักศึกษาปีหนึ่งที่มาเข้าค่ายอาสามีไม่ถึงครึ่งของนักศึกษาทั้งหมดซึ่งผมก็เข้าใจแล่ะไม่มีใครอยากมาลำบากหรอกผมเองก็เหมือนกันเพราะตั้งแต่เกิดมาผมไม่เคยใช้ชีวิตลำบากแต่ที่ผมมาเพราะไอเดีย ผมจะนอนเล่นเกมในห้องก็ได้ไม่มีใครว่าแต่ผมก็ไม่อยากอยู่ห้องคนเดียวไงไอเดียมาลำบากได้ทำไมผมจะมาไมไ่ด้ อ่อผมลืมไปผมลากไอ้ซีมันก็มาด้วยมันบอกว่ามันอยากรู้ว่าความลำบากมันเป็นยังไงเพราะมันก็ลูกคุณหนูเหมือนผมนี่แล่ะเกิดมาบนกองเงินกองทองไม่เคยแม้แต่จะล้างจานหรือซักกางเกงในเพราะมีแม่บ้านทำให้ทุกอย่าง อ่อก่อนเดินทางแม่โทรมาหาผมเหมือนแม่จะรู้ว่าผมต้องไปเข้าค่ายอาสากับทางมหาลัยแม่ก็เลยโทรมาถามผมว่าผมอยู่คนเดียวได้ไหม คือแม่กลัวว่าผมจะอยู่ไม่ได้เพราะไม่มีใครทำอะไรให้เพราะว่าที่ผ่านมาผมมีคนรับใช้ทำให้ผมทุกอย่างโดยที่ผมไม่ต้องทำเองเลยแม่บอกว่าถ้าผมอยู่คนเดียวไม่ไ่ด้แม่จะได้บินมาอยู่ด้วยเพราะแม่รู้ว่าไอเดียยังไงก็ต้องไปเข้าค่ายผมเลยบอกแม่ว่าผมจะไปเข้าค่ายอาสาพร้อมกับเพื่อนๆพอแม่ได้ยินแม่ทำเสียงตกใจจนผมนึกว่าแม่เจอผีหลอก
"แม่ไม่คิดว่านักรบจะไปนะลูก ลูกรู้ใช่ไหมว่ามันลำบากมาก"
"รู้ครับไอเดียบอกผมหมดแล้ว"
"ไอเดีย?? เดี๋ยวนะลูก ลูกเรียกพี่เค้าว่าไอเดียเลยเหรอ ทำไมไม่เรียกพี่ล่ะลูก"
"ใครจะเรียกแฟนตัวเองว่าพี่กันล่ะครับแม่"
"ห๊ะ!!!! ลูกว่าอะไรนะ ใครเป็นแฟนใครแม่ฟังไม่ถนัด"
"ผมกับไอเดียเราเป็นแฟนกันแล้วครับ" ผมบอกแม่ไปแม้ว่าจริงๆแล้วไอเดียยังไม่ได้ตอบตกลงเป็นแฟนผมก็ตามแต่ผมก็มัดมือชกไปเลย
"ล้อแม่เล่นไม่ดีนะนักรบ"
"ผมไม่ได้ล้อแม่เล่นผมพูดจริง"
"เราชอบพี่เค้าจริงๆหรือแกล้งเค้ากันแน่"
"ทำไมแม่คิดแบบนั้นอ่ะ"
"ก็แม่เคยโทรมาถามไอเดียตอนที่ลูกไปอยู่คอนโดช่วงแรกๆว่าลูกเป็นยังไงบ้างไอเดียบอกเราน่ะชอบแกล้ง"
"ก็ไอเดียน่าแกล้งนี่ครับแม่ ผมมีความสุขที่ได้แกล้งอ่ะ"
"โรคจิตนะเราน่ะ แต่แม่ขอถามเราแบบจริงจังเลยนะเราต้องตอบแม่มาตามตรง"
"ครับแม่อยากถามอะไรก็ถามมาเลย"
"ลูกชอบพี่เค้าจริงๆเหรอหรือแค่เล่นๆเหมือนผู้หญฺิงคนอื่นๆที่ลูกเคยคบด้วยถ้าแค่เล่นๆแม่ขอร้องล่ะนะก็ ที่ผ่านมาชีวิตพี่เค้าก็เจอเรื่องแย่ๆมามากพอแล้วแม่ไม่อยากให้ลูกแม่ไปสร้างความเจ็บปวดให้พี่เค้าอีก เข้าใจที่แม่พูดมั้ยนักรบ"
"ผมเข้าใจครับแม่ผมจริงจังกับพี่เขาจริงๆ" ผมบอกแม่ด้วยความสัตย์จริงผมไม่เคยล้อเล่นกับความรู้สึกของคนที่ผมรู้สึกดีด้วยยิ่งผมรู้ว่าไอเดียเคยเจออะไรมาบ้างผมคงไม่เลวจนถึงขนาดหลอกเธอให้เสียใจหรอกผมชอบเธอจริงๆ
"ได้ยินแบบนี้แม่ก็สบายใจและแม่ก็ดีใจที่ในที่สุดความฝันของแม่ก็เป็นจริง"
"ความฝันอะไรครับ"
"ที่แม่ให้เรามาอยู่กับไอเดียก็เพราะแบบนี้แล่ะแต่แม่ไม่คิดว่าลูกแม่จะตกหลุมรักพี่เขาเร็วขนาดนี้"
"นี่แปลว่าแม่วางแผนไว้แต่แรกเหรอครับ"
"ใช่สิลูกไม่ง้้นแม่จะให้ลูกชายสุดที่รักของแม่ไปใช้ชีวิตอยู่กับไอเดียทำไม เพราะแม่มั่นใจว่าไอเดียเป็นเด็กดีไว้ใจได้และแม่ก็มั่นใจว่าไอเดียจะทำให้นักรบของแม่เป็นคนที่ดีขึ้น"
"ขอบคุณนะครับแม่ที่พาคนดีๆอย่างไอเดียเข้ามาในชีวิตของผม"
"นักรบเป็นลูกชายเพียงคนเดียวของแม่แม่ก็ย่อมต้องมองหาคนดีๆให้กับลูกสิจ้ะ"
ที่แท้ก็เป็นแผนการของคุณแม่นั่นเอง อิอิ