“อื้อ~” หญิงสาวเริ่มรู้สึกตัวหลังจากนอนหลับคาหนังสือที่หยิบมาอ่าน มือเรียวขยี้ตาเบา ๆ ค่อย ๆ ลืมตาและเงยหน้าขึ้น ก่อนจะสบตากับเอเดนที่นั่งเท้าคางมองเธออยู่ก่อนแล้ว สิ่งแรกที่เธอรับรู้ได้คือหัวใจดวงน้อยที่เต้นระรัวหลังจากเห็นรอยยิ้มที่มุมปากของเขา
“เธอง่วงแล้ว” เจ้าของใบหน้าคมเอ่ยขึ้นในขณะยังมองเธออยู่อย่างนั้น
“ดาวขอโทษทีที่เผลอหลับค่ะ” นับดาวยืดตัวนั่งพยายามลูบเส้นผมที่ยุ่งเล็กน้อยให้เรียบร้อย
เขาทำเพียงยิ้มเล็กน้อยอย่างไม่ถือสา แววตาคมและมีเสน่ห์ยังคงลอบมองเธอไม่วางตาจนนับดาวเริ่มหายใจติดขัด สักพักเขาก็หันหน้ากลับมาที่จอแท็บเล็ตเมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังจ้องมองเธอนานเกินไป
“เธอเริ่มปรับตัวกับที่นี่ได้แล้วใช่ไหม?”
“ค่ะ คุณเอเดน” นับดาวตอบกลับเมื่อเขาเริ่มชวนคุย “ขอบคุณที่ช่วยเหลือดาวนะคะ”
เขาหยุดมือและสายตาทันทีเมื่อได้ยิน หันหน้าคมมาทางนับดาวด้วยแววตาราบเรียบ
“จะว่าช่วยเหลือก็ไม่ใช่ซะ
