มาเฟียหนุ่มเดินออกมาจากห้องที่เป็นเขตส่วนตัวในบริษัทหลังคุยธุระสำคัญกับพ่อของเขาเสร็จ โดยมีพ่อของเขาที่ดูมีภูมิฐานชั้นสูงเดินตามออกมา
“เรื่องอื่น ๆ ที่ฉันฝากแกทำ เรียบร้อยดีใช่ไหม?”
“ไม่ต้องห่วง ผมไปจัดการมาหมดแล้ว” มาเฟียหนุ่มตอบกลับพ่อของเขาขณะเดินไปตามทางเดินบริษัท ชั้นที่ทั้งสองคนเดินอยู่ค่อนข้างสูง แต่มันก็พอจะเห็นวิวด้านล่างผ่านผนังกระจกได้ชัดเจน
“งั้นฉันก็หายห่วง” ชายผู้เป็นพ่อในชุดสูทดูน่าเกรงขาม ผมสีขาวประปรายบ่งบอกถึงวัยที่มากขึ้น เอ่ยกับลูกชายอย่างวางใจ “วันนี้ฉันคงไม่มีอะไรมาก แค่ผ่านมาบริษัทแก ก็เลยแวะมาหาแค่นี้แหละ”
ทั้งสองหยุดยืนอยู่ที่มุมหนึ่งซึ่งเงียบสงบไม่มีพนักงานคนไหนเดินผ่าน มีเพียงคนสนิทของคู่พ่อลูกที่ยืนอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลเท่านั้น
“แล้วนี่พ่อจะกลับเลยหรือแวะที่ไหนอีก” เอเดนถามขึ้นเมื่อเห็นท่าทีของพ่อเขา ก็รู้ได้ทันทีว่าท่านจะกลับแล้ว
“ฉันคงจะไปดูงานที่บริษัทของฉั
