เมื่อคนทั้งคู่เดินมาเรื่อย ๆ จนถึงบ้านของนับดาว สายฝนก็ยังคงตกโปรยปรายอยู่เรื่อย ๆ นับดาวเดินนำเข้ามาก่อน เธอบอกให้เอเดนนั่งรอที่โซฟาบริเวณรับรอง แล้วรีบวิ่งดุ๊กดิ๊กไปหยิบผ้าขนหนูมาหนึ่งผืนยื่นให้เขาเช็ดผมเผ้าที่ยังเปียกหมาด
“ดาวเช็ดก่อนเลยครับ” เอเดนยื่นผ้าขนหนูกลับคืนมาโดยวางโปะคลุมบนหัวของเธอ “เดี๋ยวไม่สบาย”
“งั้นคุณเอเดนไปอาบน้ำก่อนก็ได้ค่ะ ตากฝนนานขนาดนั้นเดี๋ยวเป็นไข้”
“ไม่เป็นหรอก เอเดนแข็งแรง” เขาว่าพลางจิ้มจมูกเธอเบา ๆ เหมือนที่ชอบทำตอนเมื่อก่อน “ตอนนี้ขอกอดเด็กดีสักทีได้ไหม”
“อ๊ะ...” ไม่รอให้เธอได้ตอบอะไรสักคำ เขาก็ดึงตัวเธอลงมานั่งบนตักแล้วกอดไว้ด้วยความคิดถึง
ด้วยความที่ไม่ได้เจอกันระยะเวลาหนึ่งทำให้นับดาวแอบทำตัวไม่ถูกเพราะเขิน ใบหน้าหญิงสาวแดงระเรื่อขึ้นเมื่อเขาโน้มจมูกมาหอมแก้มเธอ
“ขอโทษอีกครั้งนะครับเด็กดี”
“...”
“ไว้ผมจะขอแก้ไขทุกอย่างให้ดาวนะ”
แม้นับดาวจะไม่เข้าใ
