กาแฟหอมกรุ่นในแก้วถูกวางลงตรงหน้าของชายหนุ่มในยามเช้า เอเดนยิ้มให้คู่หมั้นสาวที่ตอนนี้อยู่ในชุดสบาย ๆ โดยเธอใส่เสื้อยืดตัวใหญ่สีขาวและกางเกงขาสั้นด้านใน
“ขอบคุณครับ” เขาดึงแก้วกาแฟเข้าหาตัวเล็กน้อย
นับดาวนั่งลงข้าง ๆ เขาที่ม้านั่งบริเวณหน้าบ้าน บรรยากาศในวันนี้ร่มรื่นแจ่มใสเหมือนเคย แต่กลิ่นไอความชื้นจากฝนเมื่อคืนวานยังคงทิ้งร่องรอยอยู่
“เราจะกลับกันกี่โมงเหรอคะ”
“สักเที่ยง ๆ ดีไหม” เขาจิบกาแฟอย่างไม่รีบร้อน
“ได้ค่ะ แล้วแต่คุณเลย” หญิงสาวยิ้มหวานก่อนจะจิบกาแฟของตัวเองด้วย
“ส่วนเรื่องที่ทำงานร้านกาแฟผมจัดการให้ได้นะ”
“มะ...ไม่เป็นไรค่ะ ดาวบอกเกรซแล้ว”
“เพื่อนดาวโอเคใช่ไหม”
“อื้ม เกรซโอเคค่ะ” นับดาวพยักหน้าหงึกหงัก
เธอได้โทรหาเกรซและแจ้งเรื่องที่เอเดนมาตามเธอกลับแล้ว ซึ่งเกรซดีใจจนแทบกรีดร้อง เพราะใจจริงหล่อนอยากให้นับดาวคืนดีกับคู่หมั้นสักที เพราะดูจากดาวอังคารก็รู้ว่ายังอาลัยอาว
