“เออพวกแกวันนี้ต้องคัดรายชื่อนักศึกษาที่จะไปด้วยให้อาจารย์ใช่ป่ะ” ชาร์มที่กำลังเก็บเอกสารประกอบการเรียนก็ถามฟีฟ่ากับขึ้น
“โอ๊ยยยแม่คุณ~ พวกฉันทำเสร็จตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วจ้า ถ้ารอแกคงจะเย็นนู่นมั้งถึงจะได้กลับบ้าน คนอะไรบอกให้เร็วๆ ก็ยังมาสายเดี๋ยวแม่จะวีนเลย” ฟีฟ่ายืนเท้าเอวมองเพื่อนอย่างหมั่นไส้
“ฉันก็ไม่ได้อยากจะมาสายสักหน่อย”
เพราะไอ้เด็กบ้านั่นคนเดียวเลย กว่าจะยอมให้เธอลงมาห้องได้
“จริงสิเมื่อเช้าใครมาส่งแก ว่าจะถามตั้งแต่ที่แกเดินเข้าตึกแล้วแต่ก็ลืม”
ฟ้านึกบางอย่างที่อยากจะถามเพื่อนออกก็พูดแทรกขึ้นทันทีเพราะระหว่างทางก่อนที่เธอจะเข้าห้องเรียนบังเอิลเห็นเพื่อนเดินลงจากรถที่ไม่ค่อยคุ้นตา
“แกไม่ได้เอารถมาเหรอ ถ้าอย่างนั้นแกมากับใครอย่าบอกนะว่ามากับน้องเรนฉันนะ” เสียงตะคอกดังของฟีฟ่าทำเอาคนอื่นที่อยู่รอบๆ เริ่มมอง ดีนะที่ชาร์มรีบเอามือปิดปากไว้ทัน
“แกจะเสียงดังทำไมยัยฟีฟ่า”
“ก
