“แคก แคก”
“หลานเอ๋อร์ เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง”
“ข้าหายใจไม่ค่อยออก อยากไปพักสักหน่อยเพคะ”
“เอ่อ…”
“ไม่เป็นไรองค์ชายใหญ่ ข้าให้คนจัดห้องพักให้องค์หญิงแล้ว เหยาเหยาครั้งนี้ข้าคงต้องรบกวนเจ้าสักหน่อยนะ”
“ไม่ต้องเป็นห่วง ให้เป็นหน้าที่ของหม่อมฉันเองเพคะ”
“เด็กดี เจ้าทำให้ข้าไม่อยากรับแขกเสียแล้วสิ”
“หยางห่าวหรานท่านพูดมากไปแล้ว เสียมารยาทเสียจริง”
“ข้าล้อเล่นก็จริงแต่ในใจข้ารู้ดีว่าเจ้ารู้ว่าข้าต้องการสิ่งใด”
“หม่อมฉันขอตัวก่อนเพคะ”
ทั้งสองที่กระซิบกันไปมาจนคนทั้งห้องโถงมอง หลีม่านรีบลุกขึ้นมาพร้อมกับคำนับให้องค์ชายใหญ่ก่อนจะหันมามองที่องค์หญิงที่รูปร่างบอบบาง
“เชิญองค์หญิงเสด็จตามมาทางนี้เถิดเพคะหม่อมฉันจะพาพระองค์ไปที่ห้องพักเอง”
“ขอบคุณมาก”
เมื่อองค์หญิงเดินตามฟางหลีม่านไปแล้ว ด้านในก็เริ่มงานเลี้ยงและคุยกันเรื่องทั่วไปซึ่งในวันนี้เป็นเพียงงานเลี้ยงต้อนรับเท่านั้น ยังมิใช่วันที่ทำส
