ฟางหลีม่านเดินออกมาจากเรือนรับรองขององค์หญิงด้วยสติที่แทบจะหลุดลอย อาเจินที่รออยู่ด้านนอกรีบเดินมาพยุงนางเอาไว้เมื่อเห็นว่าสีหน้าของหลีม่านไม่ค่อยดีนัก
“ท่านเป็นอะไรหรือไม่”
“อาเจินข้าไม่เป็นไร ข้า…อยากกลับไปที่ห้องโถงสักครู่”
“เจ้าค่ะข้าพยุงท่านไปเอง”
หลีม่านเป็นคนบอกให้อาเจินเรียกนางว่าคุณหนูฟางแทนคำว่าพระชายาอย่างที่องครักษ์คนอื่น ๆ เรียก เพราะนางรู้สึกไม่คุ้นชินกับคำนี้
อาเจินเป็นสาวใช้ที่ซื่อสัตย์มากเลยทีเดียวอีกทั้งก็ยังไว้ใจได้ คำไหนที่หลีม่านบอกว่าเป็นความลับ นางก็จะไม่นำความนี้ไปทูลท่านอ๋องตามที่ขอ ไม่นานเมื่อทั้งสองมาถึงโถงงานเลี้ยง หลีม่านจึงหันมามองอาเจินและสาวใช้ที่เดินตามมาอีกสี่คน
“พวกเจ้ารออยู่ข้างนอกนี้เถอะ ข้าจะไปเพียงบอกลาท่านอ๋องเพียงครู่เดียวก็จะกลับแล้ว”
""เพคะพระชายา""
หลีม่านเดินเข้าไปยังด้านหน้าห้องโถง นางตัดสินใจจะไม่เดินเข้าไปเพราะอยากจะยืนฟังอยู่ด้านนอก
