ระหว่างทางกลับซีโจว
“คุณหนูดื่มน้ำสักหน่อยเถิดเจ้าค่ะ”
“ขอบใจนะเจียวจู”
“คุณหนูท่านให้ข้ากลับไปดูแลท่านก่อนดีหรือไม่เจ้าคะ ถึงอย่างไรนางก็เป็น…”
“เจียวจู อาเจินมิใช่คนอื่นอีกอย่างตอนนี้เจ้าก็ต้องดูแลท่านโหวน้อย เขาบอกกับข้าว่าได้บอกกับบิดามารดาของพวกเขาเรื่องของเจ้าแล้วและยินดีตบแต่งเจ้าให้กับท่านโหวมิใช่หรือ”
“แต่ข้ายังเป็นห่วงคุณหนูอยู่ ท่านโหวน้อยเองก็ทราบอีกอย่างแม้ว่าจะแต่งงานกันได้ท่านก็รู้ว่าข้ามิอาจได้เป็นเมียเอก เป็นได้อย่างมากก็แค่อนุเท่านั้น”
“เจ้าเชื่อมั่นในความรักของท่านโหวน้อยที่มีต่อเจ้าหรือไม่เล่าเจียวจู”
“ข้าเชื่อเจ้าค่ะ ท่านโหวน้อยดีต่อข้าไม่ต่างกับที่ทำกับท่านแต่ว่าพอเห็นคุณหนูเป็นแบบนี้ข้าก็ไม่อยากทิ้งท่านไป”
“เจ้าไม่ต้องห่วงข้าหรอกเด็กโง่ ในเมื่อตอนนี้ท่านโหวน้อยดีกับเจ้าเช่นนั้นเจ้าก็ต้องดูแลเขาให้ดีเข้าใจไหม”
“คุณหนู”
“คุณหนูเจ้าคะ รีบออกเดินทางดีกว่าเราต้อ
