“โง่จริง ๆ ที่คิดจะเอาสิ่งนี้แลกกับชีวิตของตัวเอง พี่ใหญ่ท่านรีบจัดการที่เหลือ ข้าฝากเจียวจูด้วย”
“เดี๋ยวก่อนเจ้าจะไปไหน ท่านอ๋องทรงรับสั่งให้เจ้าอยู่ที่จวนมิใช่หรือ”
“หากคืนนี้ข้าไม่ไปพร้อมกับยาถอนพิษหยวนเสี่ยวผิงคงเอาชีวิตไปทิ้งเป็นแน่ ไม่ต้องห่วงท่านอ๋องทรงทราบดีว่าข้าจะทำเช่นไรท่านปล่อยให้ข้าไปเถอะพี่ใหญ่”
“คุณหนู ให้ข้าไปด้วยเถิดเจ้าค่ะ ข้าเป็นคนคิดจะขโมยยานี้หากว่า…”
“อย่าโง่ไปหน่อยเลยเจียวจู ข้ารู้ว่าเจ้ารู้สึกอย่างไรกับหยวนเสี่ยวผิงแต่นี่มิใช่เวลาที่เจ้าจะติดตามข้าไปเพื่อให้เป็นภาระ เจ้ารออยู่ที่จวนนี้เถอะ อีกอย่างยาที่เจ้าพยายามจะขโมยนั่น มันเป็นแค่ของปลอม”
“แต่ว่า!”
“เชื่อนางเถอะ เจ้าไปก็ช่วยอะไรม่านเอ๋อร์กับท่านอ๋องไม่ได้หรอก ไปก็แต่จะเป็นภาระพวกเขาเท่านั้น”
เจียวจูที่ร้องไห้อยู่ค่อย ๆ ลุกขึ้น ตอนนี้ฟางหลีม่านหันหัวม้ากลับออกไปจากจวนและควบทะยานออกไปจากจวนแล้ว ไม่นานก็มีขบ
