เมื่อสองขบวนที่เดินมาประจันหน้ากัน ชาวบ้านล้วนหยุดนิ่งไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย คนในขบวนก็เช่นเดียวกัน หยวนเสี่ยวผิงเดินเข้ามาหาหลีม่านพร้อมกับเจียวจู
“หลีม่าน ข้าว่า…เราเปลี่ยนเส้นทางดีหรือไม่”
“ไม่ ข้าจะต้องพาท่านตาไป”
“แต่ว่าข้างหน้า…”
ฟางหลีม่านเงยหน้าขึ้นมาและพบกับ “เขา” คนที่เป็นทั้งรักครั้งแรก จูบครั้งแรกและความเจ็บปวดครั้งแรกกับความรัก และก็เป็นเพราะคำว่า “คู่หมั้นท่านอ๋อง” ทำให้นางสูญเสียท่านตา แต่เขาก็ยังไม่ต่างกับแสงอาทิตย์ที่อบอุ่นเมื่อได้มอง ซึ่งนางเองก็ไม่เข้าใจเช่นกัน คนบนหลังม้ารีบลงมาและเดินเข้ามาหานางทันที
“หลี่เหยา นี่เจ้า…จะไปที่ใด”
“ทูลท่านอ๋อง เส้นทางนี้จะออกนอกเมืองเพื่อไปศาลบรรพชนสกุลตงพ่ะย่ะค่ะ”
หยางห่าวหรานหันไปมองผู้ที่พูดกับเขาอยู่ บุรุษหนุ่มหน้าตาสะอาดยืนกับสตรีอีกคนที่อายุน้อยกว่าเขาเดินเข้ามาคุกเข่า แต่ฟางหลีม่านยืนนิ่งเพื่อรอจะก้าวผ่านขบวนเกียรติยศน
