ฟางหลีม่านแทบจะทำตัวไม่ถูกเมื่อถูกท่านอ๋องพูดและทำสายตาชื่นชมมาที่นาง ทั้งช่างตัดชุดและช่างทำเครื่องประดับล้วนแอบลอบยิ้มเมื่อฟังที่ท่านอ๋องตรัส แต่อีกฝ่ายกลับไม่ได้สนใจเพราะเขายังเลือกเครื่องประดับอีกหลายชุดให้หลีม่านเอาไว้ใช้งาน
“ตอนนี้อี้หลงน่าจะตื่นแล้วล่ะ มาเถอะข้าจะพาเจ้าไปเยี่ยมเขา”
“ขอบพระทัยเพคะท่านอ๋อง”
ท่านอ๋องนึกแปลกใจที่นางดูดีใจที่จะได้ไปหาพี่ชายของนางมากกว่าตอนที่พาไปวัดตัวตัดชุดและเลือกเครื่องประดับนั้นเสียอีก แต่เมื่อคิด ๆ ดูแล้วเขาก็พอจะเข้าใจ เพราะที่ลู่โจวแห่งนี้นางเหลือแค่ฟางอี้หลงเป็นญาติเพียงคนเดียวแล้วหากไม่นับเขาที่เป็นคู่หมั้นของนาง
เรือนพักฟางอี้หลง
เรือนพักด้านหลังไม่ต่างกับตำหนักหลังย่อม ๆ เพราะมีทั้งองครักษ์และสาวใช้นับสิบคนที่เดินวนเวียนเข้าออกในนั้น ฟางหลีม่านพึ่งเข้าใจในตอนนี้เองว่าพี่ชายของตัวเองมีความสำคัญกับท่านอ๋องจริง ๆ
“ทางนี้ มาเถอะข้าพยุงเจ้าไป
