"กลัวฉันขนาดนั้นเลยเหรอ" เขาถามเซญ่า หลังจากปล่อยความเงียบกัดกินมานานเกือบสิบนาที ตั้งแต่กลับมาจากสนามแข่งรถ เซญ่าเอาแต่เงียบ ไม่พูดไม่จา สิ่งที่เขาทำกับโรแซน คงทำให้เธอกลัวเขามาก
"หนูแค่ไม่เคยเห็นพี่หมอเป็นแบบนี้ ร่างสองของพี่หมอ น่ากลัวมากเลย รู้ไหมคะ"
"ไม่ได้ตั้งใจทำให้เธอกลัว แค่ไม่อยากให้โรแซนยุ่งกับเธอ"
"ถ้าโรแซน ทำให้หนูหายไปจากโลกนี้จริงๆ พี่หมอจะทำยังไงกับเธอคะ"
"แค่ทำเธอมีรอยข่วน ผู้หญิงคนนั้นก็เหลือแค่ชื่อแล้ว"
เธอหลุดยิ้มออกมา ก่อนจะเอนตัวนอนลงบนตักเขา พร้อมทั้งจับมือเขามาเล่นเหมือนเคยทำประจำ เธอประทับจูบลงบนมือของเขา การกระทำแสนน่ารักและน่าเอ็นดู เรียกรอยยิ้มจากเขาได้ไม่ยาก
"มือพี่หมอหอมจัง นุ่มด้วย"
"หึ" เขาส่งเสียงในลำคอออกมาเบาๆพร้อมส่ายหน้าไปมา ผู้หญิงแบบเซญ่า ต่อให้ตามหาทั้งชีวิตคงไม่ได้เจอ ไม่รู้เป็นเพราะเรื่องบังเอิญหรือพรหมลิขิตกันแน่ ที่โลกใบนี้หมุนให้เขาและเธ
