หมอหนุ่มนั่งควงปากกาในมือเล่นอย่างเหม่อลอย ราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่าง คำบางคำที่เซญ่าพูดตอนอยู่เพนท์เฮ้าส์ วนเวียนตั้งแต่ออกมาโรงพยาบาลถึงตอนนี้ ไม่รู้นานเท่าไหร่ที่อยู่ในภวังค์ความคิดกับตัวเอง เสียงเคาะประตูช่วยฉุดดึงเขาออกจากสิ่งนั้น
แววตาคมกริบมองเจ้าของเมื่อสักครู่ ซึ่งเปิดเข้ามาแล้วค่อยเคาะประตู คนเดียวที่กล้าทำแบบนี้กับเขา คือ ซีโร่
"มีไร"
"ช่วงนี้ญ่าเป็นไงบ้าง" เพราะต่างคนต่างใช้ชีวิตของตัวเอง เลยไม่ค่อยมีเวลาติดต่อกัน เขาทำงาน ส่วนเซญ่าเองก็เรียน อาทิตย์หนึ่งเจอกันไม่กี่วัน
"สบายดี"
"กูดีใจนะ ที่ญ่าเจอคนแบบมึง"
"มึงจะดีใจทำไม ก่อนหน้าที่กูจะรักน้องสาวมึง กูก็เคยทำไม่ดีกับน้องมึงมาก่อน"
"คนแบบมึง มันเลวแค่เปลือกนอก"
อลันมองขวับเพื่อนสนิท ซีโร่ยืนหัวเราะเบาๆในลำคอ ก่อนจะเดินมานั่งต่อหน้าอลัน ใบหน้าอลันดูอ่อนล้าอย่างเห็นได้ชัด จนเขาอดสงสัยไม่ได้ว่าไปทำอะไรมา
"หน้ามึงดูล้าๆน
