แสงแดดในสายของอีกวัน สาดส่องเข้ามาในห้องนอนสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ กระทบกับใบหน้าสวยหวานของเซญ่า ซึ่งนอนหลับอยู่ หญิงสาวเริ่มขยับตัวไปมา เสียงครางในลำคอดังเล็ดลอดออกมา ก่อนที่เปลือกตาสีขาวจะเปิดขึ้น
เธอยกมือขยี้ดวงตา เพ่งมองไปยังนาฬิกาบนฝาผนังห้อง เพราะเพิ่งตื่น ทำให้ทุกอย่างรอบตัวมันพร่ามัวบวกกับอาการงัวเงีย ทันทีที่เห็นเวลา เธอเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ แล้วสบถกับตัวออกมาเบาๆ
"ตายแล้ว! วันนี้มีเรียนสิบโมง!" เธอผลุนผลันลุกขึ้นจากเตียง เมื่อเท้าสัมผัสพื้น แทบล้มพับทั้งยืน โชคดีที่ตั้งสติทัน เพราะกิจกรรมเมื่อคืนกับอลัน เลยทำให้เธอตื่นสายแล้วมีสภาพแบบนี้
เธอเข้ามาในห้องน้ำ จัดการอาบน้ำอย่างรวดเร็ว ใช้เวลาไม่ถึงสิบนาทีก็เสร็จ วันนี้เธอรีบ เลยใช้เวลาให้น้อยที่สุด เท่าที่จะทำได้ เธอโบกรองพื้น คอลซีลเลอร์ ตามรอยรักสีช้ำ ที่อลันฝากไว้ ผมที่ไม่ได้สระ ถูกรวบเป็นดังโงะ
แกร๊ก~
"ทำไมพี่หมอไม่ปลุกหนูคะ"
