ช่วงเช้าที่พิมรักยังคงเร่งรีบไปราวน์วอร์ดเหมือนเคย เธอแต่งตัวเตรียมพร้อมแล้วเรียบร้อย โดยมีสารถีจำเป็นอย่างเทียนอี้นั่งรออยู่ด้านล่างกับพ่อของเธอ
เทียนอี้ดูไม่เครียดอะไรที่ต้องปะทะหน้ากับพลกฤต ผิดถนัดกับพิมรักที่เตรียมคำอธิบายไว้มากมายในหัว
พอลงมาข้างล่างสายตาก็ปะทะเข้ากับสองหนุ่มต่างวัย ที่กำลังนั่งพูดคุยถึงข่าวสารเกี่ยวกับธุรกิจ ขณะเดียวกันก็เล่นเกมกระดานหมากรุกกันอย่างเคร่งเครียด
ทั้งหมากรุกและธุรกิจพิมรักไม่ถนัดเอาเสียเลย..
“พ่อคะพิมไปโรงพยาบาลแล้วนะ” เธอปั้นหน้ายิ้มจังหวะที่ผู้เป็นพ่อมองมา ขอเก็บทุกข้ออธิบายไว้หลังเลิกงานก็แล้วกัน
“คุณเทียนบอกพ่อหมดแล้วนะลูก”
“คะ บอก.. บอกหมดเลยเหรอคะพ่อ”
“ก็บอกพ่อเรื่องที่พิมจะไปทำงานให้คุณเทียนไง”
ใจดวงน้อยกระตุกวูบ ราวกับกลัวว่าความลับบางอย่างจะหลุดรอดออกไป พลันรีบเสตามองร่างสูงที่นั่งไขว่ห้างไม่รู้ร้อนรู้หนาว ต่างจากพลกฤตที่จ้องมองลูกสาวเพ
